Twoje Wiersze - Przemijanie

Przemijanie

nieregularny

2025-11-17 21:36

Debiut

Świt bieleje, znaczy drogę,
której kres dziś mgłą osnuty.
Wiatr już wieje, idzie życie
co gna wciąż i tylko wprzódy.

Ciepło dnia otwiera umysł
chłonąć życie bez pamięci.
Lód kruszeje, pęka serce
patrząc , jak ten świat nas nęci.

Duszny wieczór, gasną światła,
braw nie będzie, ani bisów.
Morze cichnie, dusza wyje
Grając walca pośród krzyków.
I już …
Nagle
nieproszona noc spłynęła
swym spokojem ogarnęła

piękne słowa pozbierane
drobne gesty przywołane
w czas uśmiechy rozsypane

co w pamięci czuwać będą …

autor

Sanders

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

dwanaście godzin temu

Prawdziwy, smutny wiersz o przemijaniu i ważnej roli pamięci.
Udany debiut!
Serdecznie pozdrawiam i witam na TW:)

sturecki

ponad dwanaście godzin temu

Mam wrażenie, jakby cały dzień z tego wiersza był małą próbą życia – od świtu, co zapowiada drogę, aż po noc, która sprząta po wszystkim. Serce kruszeje, światło gaśnie, świat pędzi, a noc zbiera po nas tylko to, co było naprawdę ciepłe i nikt nie bije braw. Widać, że przemijanie nie robi hałasu, tylko odkłada w nas to, co było warte pamięci.
Zostaje to, co było prawdziwe – reszta idzie z wiatrem. Przemijanie nie zabiera wszystkiego – zostawia ślady.
6/5