Chrystus na krzyżu jęczał nie jak Marsjasz kiedy zamierał słowik tu zamieranie było chichotu i suchej powieki jak księżyc w nowiu na przełomie że coś zaczyna się tuż obok kończy jak ciemna barwa Rembrandtowi zatem trzeba dodać kolorytu stąd apokryfy wykładnia ludzkiej wyobraźni jęk jękowi nie równy w tonacji barwie i wartości były to raczej zawołania krótkie i wymowne może to perspektywa zmartwychwstania kto myśli w agonii że ożyje może była tam matka i nie zniosłaby tego nie wiem czy były tam anioły były z czerwonymi z czuprynami byłem ja i inni wielu stało chciałem coś powiedzieć dodać otuchy choćby gestem nie mogłem zablokowała mnie moja słabość może brak odwagi albo nie chciałem się narazić setnikowi mizerny widok zapadł mi w pamięć patrząc na obraz malowany dźwiękiem poszedłem dalej uchodząc jak z materaca powietrze