w chłodnym pokoju schroniska
słucham wiadomości
radiowych które przekazuje
spikerka metalicznie
zmienionym głosem mówi
że w górach dalej pada
i niebezpiecznie na szlakach

wynika więc z tego że
na dłużej zostanę w schronisku
i będę myślał o tym jak
mokną wsie a mieszkańcy
ukryci w swoich domach
szykują się do snu -

zapomniani taoistyczni
bogowie rozdzielają zioła
na napary i przędą srebrne
nici które mogę porównać
do polnych miedz widzianych
z wysokości szlaków -

He Xiangu Cao Guojiu
Li Tieguai Lan Caihe Han
Xiangzi Lu Dongbin Zhang
Guolao Zhongli Quan -

po kilku dniach
wyczekiwania powtarzam
to w myślach idąc
otwartymi na nowo drogami

gdy słońce przebija się
przez ścianę ołowianych chmur
taoistyczny duch unosi się
tutaj nad moją głową
i wlewa chłodne strugi
deszczu za kołnierz -
najgorsze ulewy przeszły
więc mógłbym tak iść w tym
deszczu w ogniu i wodzie