Twoje Wiersze - Księżyc w pełni

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

11 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

myszulek

2025-02-16

To piękny, refleksyjny wiersz, pełen emocji i samopoznania. Podoba mi się, jak autor wyraża pragnienie bycia jak słońce, a następnie odkrywa w sobie wewnętrzny blask. To przypomnienie, że każdy z nas ma w sobie coś wyjątkowego i warto to dostrzec. Czy we mnie też drzemie blask? Myślę, że tak - każdy z nas ma w sobie coś pięknego i wartościowego, czekającego na odkrycie.

Izka1^(*)

2025-02-15

Księżyc, który początkowo zazdrości słońcu i pragnie być taki jak ono, z czasem, obserwując zachwyt przechodniów, odkrywa swoje własne piękno i wartość. To metafora, która odnosi się do ludzkiego życia i procesu odkrywania siebie. Piękny, mądry wiersz. Pozdrawiam serdecznie

Waldi1

2025-02-15

pozdrawiam serdecznie z Jastrzębiej Góry ...

Elżbieta

2025-02-15

On błyszczy światłem odbitym od Słońca, a my miejmy własne, bo dostaliśmy je od Boga, tylko zdarza się, że je skryliśmy.
Pozdrawiam serdecznie, miłej soboty⭐

Motylek78

2025-02-15

w każdym człowieku jest blask
"bo miłość
zawsze jest w sercu
mieszka w nas
wystarczy tylko
dojrzeć jej blask"
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Kazimierz Surzyn

2025-02-15

Moim zdaniem każdy ma taki blask, coś cudnego w sobie, z podobaniem, pozdrawiam ciepło.
6/5

Moona@

2025-02-15

"Księżyc też świeci zawsze w swojej porze,
aby ustalać czas i być wiecznym znakiem.
Księżyc wyznacza dni świąt,
to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię1.
Miesiąc od niego ma swoje imię.
Zwiększając się dziwnie wśród odmian,
jest latarnią obozową wojska na wysokościach,
świecącą na sklepieniu niebieskim"

Księżyc jest jak Słońce, tylko ma inne funkcje ;)
Pozdrawiam :)

Krystek

2025-02-15

Uważam, że każdy ma w sobie coś pięknego.
Miło jest jak inni, to zauważą i docenią.
Każda akceptacja naszego działanie dodaje
nam, pewności.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

sturecki

2025-02-15

Ten wiersz mówi o Księżycu, który przez długi czas czuł się jedynie odbiciem Słońca, zazdrościł mu i pragnął być jak ono. Jednak w końcu dostrzegł, że sam również potrafi zachwycać, że nie jest tylko tłem, ale kimś, kogo podziwiają. Ta refleksja prowadzi do pytania, które dotyka każdego – czy i my potrafimy dostrzec swój blask, czy tylko oglądamy cudze światło?
6/5