Przyjaźń

W starożytności
idealizowana jako teleia philia;
nieodłączny towarzysz średniowiecznego rycerza;
we francuskich pieśniach
i eposach rycerskich -
interpretowana jako wzajemne wsparcie.

Przez twórcę Indeksu ksiąg zakazanych -
utożsamiana z odpowiedzialnością
za los towarzyszy niedoli,
z silnym poczuciem więzi grupowej.
W epoce elżbietańskiej -
utożsamiana z szacunkiem i troską.

Przez twórcę eseju
upodabniana jako najprawdziwsze
uzupełnienie nas samych;
Przez twórcę formacji Szarych Szeregów
utożsamiana z zaufaniem.

U współtwórcy polskiego realizmu
rozumiana jako bezgraniczne zaufanie;
W zapiskach sowieckich przedstawiana
jako ucieczka od okrutnej rzeczywistości.

Przez wielu współczesnych
rozumiana jako
wzajemne wsparcie i zaufanie.
Niewątpliwie, to niewidzialna ‘’szata’’,
która zdobi relację;
jest czymś, czego nie można jednoznacznie zdefiniować...