X
Próg
wolny
2025-07-24 00:01
Drzwi stoją otwarte.
Nie zapraszają.
Nie odpychają.
Po prostu są.
Za nimi coś innego,
niż to, co znane.
Nie lepsze.
Nie gorsze.
Po prostu inne.
Próg nie drży pod stopą,
a jednak czujesz ciężar.
Nie w nogach,
lecz głęboko w środku,
jakby coś chciało się zatrzymać.
Ale nie ma już pytań.
Nie ma map.
Nie ma śladu,
który dałoby się odczytać wstecz.
Klucz został schowany.
Nie w kieszeni.
Nie w dłoni.
Tam, gdzie nikt nie sięga —
pod warstwami ciszy,
w rdzeniu decyzji,
w miejscu, gdzie kończy się „może”.
Przechodzisz.
Za tobą zapada świat,
którego już nie nazwiesz domem.
Nie zamykasz drzwi.
One zamykają się same.
Nie zapraszają.
Nie odpychają.
Po prostu są.
Za nimi coś innego,
niż to, co znane.
Nie lepsze.
Nie gorsze.
Po prostu inne.
Próg nie drży pod stopą,
a jednak czujesz ciężar.
Nie w nogach,
lecz głęboko w środku,
jakby coś chciało się zatrzymać.
Ale nie ma już pytań.
Nie ma map.
Nie ma śladu,
który dałoby się odczytać wstecz.
Klucz został schowany.
Nie w kieszeni.
Nie w dłoni.
Tam, gdzie nikt nie sięga —
pod warstwami ciszy,
w rdzeniu decyzji,
w miejscu, gdzie kończy się „może”.
Przechodzisz.
Za tobą zapada świat,
którego już nie nazwiesz domem.
Nie zamykasz drzwi.
One zamykają się same.
