Zatapiam się w świat: nadziei, wiary, miłości,
By uciec od rzeczywistości,
Literatura staję się mą odskocznią,
Bo boję się zetknąć z rzeczywistością,
Czytam książki z happy end'ami,
By żyć kogoś uczuciami,
Strach przed tym, co dzieję się w życiu realnym,
Każe zetknąć mi się z czymś dla mnie nietykalnym,
Tylko, ucieczka w końcu przestanie być wyjściem,
Będę musiała stoczyć walkę z tym miejscem,
Nie żyć życiem kogoś innego,
Poszukać sensu własnego,
Boję się, chciałabym żeby ucieczka była rozwiązaniem,
Chciałabym już odpuścić,
W książkach swoje miejsce zapuścić,
Czytając, zasnąć w sen wieczny,
By pochłonął mnie bohater literatury waleczny,
Tęsknię za tymi dziecięcymi planami,
Gdy ta ucieczka, nie była czymś potrzebnym,
Gdy ta ucieczka, nie była moimi marzeniami,
Gdy ta ucieczka, nie była tym czego teraz najbardziej pragnę,
Wtedy nie bałam się przyszłości,
Teraz chcę uciec do ostateczności,
Ucieczka ta czym kocham i zarazem nienawidzę,
Przez nią własnego życia się brzydzę.