Każdy żyje wiecznie w niebie pozdrawiam serdecznie;)

Niestety tu na Ziemi nic nie jest wieczne, pewnie po drugiej stronie brzegu, refleksyjnie, pozdrawiam serdecznie.
6/5

pomniki budują, pomniki burzą -wszystko zależy od koniunktury...

Jakaś pamięć zawsze zostanie ale nie na zawsze. Ciekawa miniatura.
Pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli dziś jakikolwiek poeta ma pomnik to wszyscy na niego... jak te gołębie.
Taka publika niskich lotów, niezależnie od jakości poezji samej w sobie.
Świetny utwór.
Pozdrowienia ślę.

Wybacz, ale Twój wiersz skłonił mnie do refleksji raczej przykrej, która z pewnością Tobie się nie należy. Otóż po odejściu ostatnich wielkich poetów (ostatnim był Zagajewski) era poetów, którzy którym będą stawiane pomniki mięła bezpowrotnie. Te wszystkie wygibasy, pokłony i ukłony wysyłane sobie przez piszących teksty z lekka zorganizowane z reguły ubogie w coś nowego, a o nowej myśli już nie wspominając, śmieszą mnie niepomiernie. To oczekiwanie hołdu bazuje na historycznej pamięci epoki romantyzmu, kiedy to poeta "wieszczem był". Teraz mamy zupełnie inny czas i musimy się pogodzić z tym, że tworzymy niszowy klub zbieraczy etykiet po pudełkach na zapałki. Jeśli hołd, to tylko od zbieraczy etykiet, bo poza zbieraczami etykiet nikt się etykietami dziś nie zajmuje, Pociechą niech będzie to, że tzw poezji profesjonalne, o kle dziś o ma jakieś znaczenie, panuje sytuacja podobna. Pozdrawiam:)

Kto nie oczekuje dużo od życia, nie będzie nigdy zawiedziony. Więc nadaremny nasz wysiłek w tym kierunku. Serdeczności

Nic i nikt nie trwa wiecznie...
Pozdrawiam

Bardzo mi się podoba. Podziwiam umiejętności 🤗

Z treści wiersza wyłania się takie przesłanie ... Człowiek często pragnie zostawić po sobie ślad, coś trwałego, co przetrwa próbę czasu. Wydaje się, że budując swoje "pomniki", zapewni sobie wieczną pamięć, lecz z biegiem lat rzeczywistość potrafi je zniekształcić, nie dając gwarancji nieśmiertelności. Tak jak życie, które nieustannie się zmienia, nawet najbardziej ambitne plany mogą zostać przysłonięte przez ulotność chwili. Nic nie jest wieczne, a to, co wydaje się trwałe, może w końcu przeminąć, ustępując miejsca nowym historiom i przeznaczeniom.