Zwycięzca zabiera wszystko podobno...

Przejmujący do szpilu kości wiersz wskazujący na przypływ wewnętrznej siły podmiotu lirycznego gotowego do położenia wszystkiego na jedną szalę w tym konkretnym momencie. Wszak bez ryzyka nie ma szans na powiedzenie, pójście do przodu. Trudno się z tym nie zgodzić.

Piękne przyrzeczenie. Trzymam kciuki :). Świetne nawiązanie do popkultury :D. Się mnie podoba....

Żeby napisać taki tekst trzeba mieć wysoką świadomość i dojrzałość. Skojarzenia z reinkarnacją są oczywiste, jest jednak problem z doświadczeniem z poprzednich wcieleń, (jeśli istnieją) pamięć z nich zachowują tylko nieliczni, przeważnie ulega "skasowaniu", więc trudno znaleźć punkt odniesienia, a jednak w wierszu dostrzega się taki subtelny punkcik.
Druga, powiedzmy, "hipoteza" może być taka, że PL osiągnął tak wysoki poziom świadomości poprzez doświadczenia w obecnym życiu.
Gratuluję wiersza i pozdrawiam.

Kurcze! Gdybym ja się urodził od razu z tak rozwiniętą świadomością widzenia we wszystkim na swej drodze tylko najgłębszych i najwyższych sensów znaczeń, do jakich można dojść, będąc człowiekiem, który zawsze szuka wyjścia, tylko po to, żeby pójść dalej, przejść tam wszystko, skarby zebrać i je wysłać do nieba, a potem poszukać kolejnego wyjścia, które otworzy się samo, kiedy znajdzie wreszcie przejście... ;) - gdybym od małego dostrzegał tylko prawdziwą istotę w każdym człowieku i wszystkim, co jest w jakiś sposób związane z ludźmi, to... Wiedziałbym od kołyski, kim jestem i o co chodzi, ale żeby zaraz po wykluciu śluby składać i to pod rygorem bezświadomej bezwoli laleczki? co Jak dla mnie, trąci to granicą unicestwienia...
Wierzę, że ich nie złamiesz, za to "nie stracisz już z oczu piękna" i tak zrecyklingujesz w sobie kawał niby poznanego świata już w młodości albo cały, tak, że będziesz mogła jeszcze raz, jako wrażliwe dziecko "bez skrupułów" w "marnej plastikowej lalce" zobaczyć już jednak nie śmieć, a bezcenne piękno, co do serca trafia, a nie do kosza i właśnie to wszystko zmienia - ponowny wybór ale inna decyzja :)
Zauroczyłem się tym wierszem, choć rozumiem po prostu - albo kochasz, albo spadasz
A wiersz czytam i czytam, a on gada i gada i bardzo mnie cieszy i się podoba, jak rozrabia sobie w mojej głowie... Widzę dokładnie to, co najlepsze widziałem w Twoich pierwszych tutaj wierszach - kunsztowne, skomplikowane - ale tylko przez zmysły - labirynty utkane ze swojej obecności w świecie przez świadomą siebie kobietę, która teraz wybiera tylko piękno i już się nie zgubi, czego jej serdecznie życzę z wdzięcznością za niesamowity wiersz :) Dobranoc

Twój tekst, SuviMay, daje do myślenia... nie można przejść obojętnie obok tematu, który poruszasz.
Pozdrawiam i gwiazdki rozrzucam:) B.G.

moge byc koszem na smieci?

Ciekawe mam wrażenia z porównania recyklingu do cyklu wcieleń i karmy. Doprawdy bombowe porównanie i bardzo pojemne znaczeniowo. Przypomniała mi się Asteria , której , na jej zapytanie o "cnotę z odzysku" zaproponowałem właśnie dla tego rodzaju cnoty określenie, "cnoty z recyklingu". Jakby nie patrzeć na Twój wiersz , to motyw doskonalenia i przemiany , który już się pojawiał u Ciebie , pojawia się znów, tym razem w lekkiej odsłonie. Pozdrawiam.