Twoje Wiersze - Wspomnienia Uczenie sie czesc 1 ( oddychanie)

Wspomnienia Uczenie sie czesc 1 ( oddychanie)

biały (bez rymów)

2024-12-19 11:25

Wspomnienia

Kiedyś trafiłam do szpitala
byłam nieprzytomna
obrzęk mózgu miałam
nie oddychałam samodzielnie
więc rurke w gardło mi włożyli
pod respirator podłączyli
na palec pólsometr założyli
Do ekg podłaczyli

Na komputerku było widoczne
bicie serca i uregulowany
oddech
Przez jakiś czas maszyna
za mnie oddychała
by mój mózg mugł dojśc
do siebie

By mój mózg zaczął oddychać
samodzielnie i regulował serca bicie
by odzyskać przytomność
walczyłam

Gdzieś okolo ranka
rurke z gardła mi wyciągnieto
bo moj móz zaczął oddychać
samodzielnie
otworzył oczy bo przez
trzy dni był nie przytomny
zaczął myśleć rozmawiać
składnie i logicznie sie wypowiadać

autor

Lidia.Cegielna^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Kazimierz Surzyn

2024-12-19

Poruszające serce wersy, pozdrawiam ciepło.
6/5

Motylek78

2024-12-19

poruszający wiersz
życie pisze nam różne scenariusze
ważne że walczyłaś o życie i to z sukcesem
wszystkiego dobrego
Pozdrawiam serdecznie 🦋

JaSnA7

2024-12-19

Musiało to być przeżycie...
Ważne, że dobrze się skończyło...
Pozdrawiam.

Trociny(anna)^(*)

2024-12-19

zregenerował się, odpoczął (zrestartował) i dalej hula. To dobrze.
Pozdrawiam.

mis

2024-12-19

Wzruszający wiersz. Takie mamy życie - raz na wozie, raz pod wozem. Pozdrawiam bardzo, bardzo serdecznie :)

Krystek

2024-12-19

Czytałam ze wzruszeniem.
Kiedy mózg zatraca swoje
funkcje ucieka życie.
Ślę moc serdeczności:)

sturecki

2024-12-19

Wychodzi na to, że oddychanie to nie tylko fizjologia, ale też walka o istnienie. Wiersz opisuje moment między życiem a jego utratą, gdy ciało, wspomagane przez maszyny, walczy o odzyskanie kontroli.
Każdy oddech, każda reakcja mózgu to krok w stronę powrotu do świadomości – proces, który wydaje się niemal cudem. Oddychanie staje się tu metaforą życia, które mimo trudności, zawsze dąży do samodzielności i samoodnowy.