Wiersz toniczny
Wiersz toniczny - ostatni polski system numeryczny wiersza. Jednostkami wyznaczającymi rytmikę tego wiersza są zestrojeakcentowe.
Zaczątków wiersza tonicznego szukać trzeba już w sylabotonizmie, na przykład w polskim heksamerze, w którym wyraźnie zaznaczyła się tendencja do "wyrównania w poszczególnych wersach liczby zestrojów akcentowych".
Za manifest polskiego tonizmu uznano zgodnie tom poezji Jana Kasprowicza pt. "Księga ubogich" (1916). Nie znaczy to wcale, że dopiero Kasprowicz "odkrył" nowe możliwości rytmizacyjne, bowiem już wcześniej, w okresie romantyzmu, można spotkać utwory o podobnej strukturze wersyfikacyjnej.
powrót