Myśli o śmierci wcale nie muszą być czarne. Przecież śmierć jest przejściem na jasną stronę... Dla wielu jest czymś normalnym i niemal powszednim. Ludzie po pogrzebach szybko wracają do domów i do swoich spraw... Pozdrawiam cieplutko :)

Dziękuję Kropelko :)

Izabelo, czytałam Twój komentarz prawie zaraz po publikacji, ale odpowiadam dopiero teraz, bo ostatni rzadko udaje mi się być tutaj na bieżąco, zwykle wpadam na dłużej co kilka dni :) Wiesz, myślę, że podobne pytania każdy z nas sobie zadaje, albo zada sobie wcześniej, czy później. Każdy z nas chciałby zostawić po sobie coś dobrego, choćby tylko wspomnienie o tym, że był dobrym człowiekiem, nawet jeśli nie udało mu się dokonać czegoś wielkiego. My - ludzie pióra chcielibyśmy napisać jak najpiękniejsze wiersze, które zapiszą się w ludzkich sercach i uszczęśliwią czyjąś duszę, może choć jednego wiersza ktoś zechce nauczyć się na pamięć... Pozdrawiam Cię cieplutko i do spotkania pomiędzy wersami :) A ten zniszczony wiersz... spróbuj odtworzyć. Myślę, że jakiś ślad po nim w Tobie pozostał :)

Staszku, widziałam wcześniej Twój komentarz na forum, ale potem gdzieś mi umknął. No, trochę wierszy trzeba było przewinąć, żeby tu dotrzeć :) Z tym debiutanckim wierszem to było tak, że gdy już założyłam profil na Portalu i przyszło mi opublikować mój pierwszy wiersz, otworzyłam na chybił trafił jeden z kajecików i wybór padł akurat na ten. W tej chwili nie pamiętam z którego jest roku, a kajecik gdzieś mi się zapodział (bałaganiara jestem i nic na to nie poradzę). Nawiązując do Twojego komentarza i do odpowiedzi, której wtedy udzieliłam Chrisowi... Smutek w oczach spowodowany był przytłaczającą codziennością i ogólnym zmęczeniem. Piszę "był", bo nie wiem, czy zauważyłeś ale od dwóch miesięcy udaje mi się pisać w miarę radosne i optymistyczne wiersze i staram się nie dać przytłoczyć rzeczywistości i oczy też mam radosne. Wiek? Jestem w takim wieku, kiedy jeszcze nie myśli się o śmierci, choć lubię motyw śmierci i przemijania w poezji, ale o tym to najpiękniej pisała Poświatowska :)

Kocham i jestem kochana, ale oczy nadal mam smutne, a koniec coraz bliżej, nikt nie zna dnia, ani godziny. Dziękuję, za zatrzymanie się przy moim wierszu :)