Trafna metafora życiowych wyborów

Mądre przemyślenia i ciekawie napisane 🙂⭐🌞

Świetny wiersz, résumé egzystencji. Tylko harmonia pomoże pewnie odnaleźć grunt. Pozdrawiam serdeczniutko😊

Czytelna metafora, ale problem linoskoczka polega na tym, że jest sam, chyba że zadba o asekurację, to może sprawić, że odzyska pewność nawet jeśli okaże się w jego wędrówce po nitce, że była zbędna!
Serdeczności Czarodzieju:)*

W życiu wciąż ponosimy konsekwencje różnych wyborów!
Nie łatwo wybierać gdy nasz umysł jest przeładowany
nadmiarem różnych i nie zawsze spójnych myśli...
Czasem chcemy uwolnić się od jakichś zależności np.
personalnych, ale coś niewytłumaczalnego trzyma nas
i nie pozwala podjąć decyzji...W konsekwencji
poddajemy się różnym emocjom balansujemy na cienkiej
linie szukając harmonii nie zawsze znajdując...
To tyle co zdołałam wyłuskać (swoim widzeniem i czuciem)
choć jest tego więcej...😊
Pozdrawiam Wędrowcze i dobrego popołudnia życzę 😊⭐🍂

Może to bardzo powierzchowne skojarzenie, ale pierwsze.

https://youtu.be/UtVhg4LYmqo

Pozdrawiam :)

Balansowanie na krawędzi tego ...co nowe, inne niepowtarzalne to fascynująca podnieta...

Gdyby nie ta (odległa?) perspektywa, z której widać szlachetność i podłość byłbym przekonany, że to metafora życia, a tak nie wiem ;]

Wydaje się, że jestem takim Twoim tytułowym linoskoczkiem każdego dnia. Szczególnie to dostrzegam rano, gdy tak jak teraz siedzę w swoim ulubionym fotelu i popijam kawę - zastanawiam się jak stawiać kolejne kroki w tym nowym dniu życia. Później w trakcie dnia akcją dzieje się dość szybko i nie ma już aż tyle czasu na zastanowienie. Należy w mgnieniu oka podejmować decyzje, czasem wręcz instynktownie. Jedno nieprzemyślane słowo i burzy się cała dotychczasowa harmonia w jakiejś relacji mojej z drugim człowiekiem (ten świat ginie więc). Jedno nieorzemyslane słowo, które powoduje przechylenie mojego przekonania do podjęcia takiej a nie innej decyzji - a to może zachwiać całym moim dotychczasowym spokojem ducha. Należy byc niezwykle ostrożnym, by nie zburzyć doszczętnie swojego dotychczasowego świata. Później wieczorem, gdy znów siedzę w moim fotelu i robię rachunek sumienia, znów mam więcej nieco czasu i spokoju, żeby przemyśleć wszystko na spokojnie. Z tej perspektywy - jak wskazuje Twój peel - widać wszystko wyraźnie.

Życie ludzkie jest stąpaniem po takiej linie, czy też wstążce. Ja zawsze w moich rozmowach pseudointeligenckich kolegami mówiłem, że "teraźniejszość" jest taką niteczką pomiędzy "wczoraj" i "dziś". Ledwo wypowiesz to słowo "teraźniejszość", a ono już jest w przeszłości... W tym sensie niewątpliwie człowiek musi być szalenie ostrożny, żeby nie przechylił się i nie wpaść w niebyt "teraźniejszości". Wówczas żyję się ciągle przeszłością w ciągłych aż obsesyjnych wspomnieniach, albo w drugą stronę - żyję się ciągle przyszłością w swoich aż chorobliwych marzeniach. Wówczas cowiek tworzy sam dla siebie jakieś swoje zupełnie nierzeczywiste światy. W takim pojmowaniu tematu rzeczywiście dotykasz swoim wierszem bardzo ciekawego i również trudnego tematu: utrzymania równowagi psychiczno-duchowej.
Oczywiście z mojego pustynnego punktu widzenia nie pasuje mi tu w Twoim wierszu jedynie słowo "przeznaczenie", ale staram się dorozumieć jego znaczenie. Zapewne jest ono zastosowane jako zamiennik opisujący rzeczywistość, która jest "nieuchronna", która jest w pewnym sensie "niezależna" od człowieka (bo urodziłeś się i tego już nie zmienisz, nie od-urodzisz się przecież. Możesz odebrać sobie życie, ale to już jest inna rzeczywistość.)

"Linoskoczek" to również słowo odnoszące się do wędrownego artysty, zabawiacza tłumów. Można by więc pomyśleć, że wiersz Twój jest aluzją, nieco mocno ukrytą ironią - do codziennego lawirowania człowieka pomiędzy innymi ludźmi w odniesieniu do "prawdy" (bardzo szeroko pojętej).

Twoje teksty wciągają w rozmyślania i są tak skonstruowane, że niby czytelnik podświadomie domysla się sensu wiersza, a jednak chce poszukać nieco więcej.
Pozdr 🙋

Ciekawy temat z punktu widzenia linoskoczka. Każdy krok jest niepewny. Jeden błąd może dużo kosztować. Świetne nawiązanie spaceru po linie do drogi zwanej życiem. Zły wybór może pociągnąć za sobą spore konsekwencje. Podoba mi się :) Pozdrawiam serdecznie :)

Miałem już iść spać i przeczytałem Twój wiersz. Przypomniał mi o moim, jednym z pierwszych na innym portalu.
,, Wielokropek "

między życiem a śmiercią jest trwała linia
za słowem śmierć tylko wielokropek
po linii przejdziesz tak jak pijak
choć każdy chce jak linoskoczek

o szczycie góry marzysz
gdy iść ci przyszło gliniastą drogą
na grani szczęścia siebie znajdziesz
lecz wcześniej ugrzęźniesz ubogo

za tym zakrętem w mgłę owinięty
brodząc ze sobą bez spoczynku
słabymi dłońmi chcesz chwytać skały
czujesz że pełzasz na błocka szlaku

twoja góra samotnego szczęścia
zdobyłeś ją po linii życia
obłocone dłonie
ciało obłocone
wielokropek

,,pora już uwolnić siebie
przypomnieć kim jestem i po co
by stopa pewnie odnalazła grunt"

właśnie już pora ...
a ta cienka nić może okazać się mocniejsza niż gruba lina ...
bardzo fajny wiersz ... dobranoc ..