Dziękuję, że wylapałaś. 😊 Świat nie napawa optymizmem, to fakt, ale my możemy! 😃 hej ho! 🙋‍♂️😊

Dziękuję Turkusowa Poetko za przemiłe słowa. 😊 Pozdrawiam Cię, hej ho! 🙋‍♂️😃

Dzięki Elu, że jesteś! 😊 W nocy faktycznie wszystko wygląda zupełnie inaczej. Noc jednak również jest częścią nas, naszego świata. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Dzięki Piotr! Na tych krzaczastych zdjęciach może nie wyglądam, ale właściwie to jestem wrażliwym facetem, więc czasem nawet takie spacery, na których dostrzegam się dużo więcej po prostu w pewien sposób bolą serce mężczyzny. Hej ho! 🙋‍♂️😊

Berlin... ech... Nie dość, że moja rodzinna miejscowość mieści się na zachodzie Polski, a więc bliżej stamtąd do Berlina niż do Warszawy, to jeszcze spędziłem swego czasu kilka długich miesięcy w tym mieście. Właściwie, to ja zawsze Berlin i Warszawę uważałem za podobne miasta, jeśli chodzi o syf. To jednak chyba jest domeną wszystkich wielkich miast (o ile przyjąć, że Warszawa jest wielka). W temacie "inny świat"? Faktycznie jest inny i raczej nie ma co wartościować czy tu czy tam lepiej. Mi jest po tej stronie Odry dobrze. 😊 Hej ho!🙋‍♂️😃

A ja bywam, bywam... 😉 Dzięki, że jesteś! Hej ho! 🙋‍♂️😃

Dziękuję Kornelu za Twoje słowo. Już poniżej napisalem nieco o okolicznościach powstania tego wiersza. Masz rację przywołując obrazy z wielkich miast świata. To doświadczenie wielkich, znanych miast z ogromnymi historiami jest naprawdę z jednej strony zachwycające i fascynujace, a z drugiej przerażające. Po ulicach naprawdę wałęsają się demony. Ja podczas mojego dzisiejszego spaceru nocnego rzeczywiście mdulem się za tych, których mijałem, za ludzi, którzy stąpają poboczem wiary, a nawet skrajem piekła. W ogóle w ostatnim czasie moje duchowe życie zaczęło trochę kręcić się wokół tematu ludzi narażonych na zatracenie. Nawet podjąłem już pewna inicjatywę w kierunku grupy modlitewnej w konkretnych intencjach właśnie za tych, których być może uda się jeszcze wyrwać ze szponów Złego. Ale zagalopowałem się trochę za głęboko w moje wewnętrzne życie. Wracając, jeśli chodzi o sprawę Kościoła, to żywię głęboka nadzieje i wiarę, że ta łódź nie zatonie, że pomimo mocnego przeciekania i pękania ona dopłynie do brzegu, a na niej wielu, którzy wytrwają w godzinie największej próby. Pouczające są poniekąd takie nocne spacery. Można zauważyć wiele. Ja trochę odwykłem już od wielkich miast. Moja pustynia na wsi jest totalnym przeciwieństwem tego, co wczoraj ujrzałem.
Jeszcze raz dziękuję za Twój komentarz. Pozdrawiam, hej ho! 🙋‍♂️😃

Ten wiersz jest bardzo świeży. Dziś w nocy poszedłem na spacer po centrum Monachium. To miasto jest piękne. Zachwyca. Szczególnie te wiekowe świątynie oraz kamieniczki. Ciasne uliczki na Starym Mieście. Jednocześnie jednak jest to przerażające miejsce. Ludzie dziwacznie powykrecani fizycznie. Krzyki, hałasy, wulgaryzmy (również po polsku). Wielu pijanych. W zakamarkach śpiący na ziemi w mrozie bezdomni. W głowie się kręci od tego wszystkiego. Naprawdę można się poczuć jakby się było na planie filmu o średniowieczu. Zabrakło mi tam tylko jakiegoś zakonnika w habicie z Krzyżem w dłoni. Siebie więc jako podmiot liryczny wpisałem w moim wierszu w tym charakterze.
Dzięki, że jesteś! Hej ho! 🙋‍♂️😊