miała posłanie przy drzwiach
jeden i ten sam talerz
tę samą szklankę do wody
pół bochenka lekko już czerstwego chleba -
- racja na cały tydzień

miała sprzątać każdego dnia
wszystko dokładnie
nieważne, że żołądek
skręcał się z głodu
i przywierał do kręgosłupa

ścierała kurze z mebli
czyściła porcelanę i srebra
zamiatała schody wejściowe

raz na dwa tygodnie
skrobała parkiet żyletką

firanki prała ręcznie na tarce
okna miały błyszczeć
smugi nie były mile widziane

pod żadnym pozorem
nie wolno jej było
majstrować przy zamku w kredensie

kiedyś i tak znalazła klucz
dobrze schowany
pod dywanikiem w przedpokoju

jakież było jej zdziwienie
gdy odkryła suszone wędliny i kiełbasy
cukiernicę, herbatę sypaną w woreczku,
mieloną kawę w puszce
babkę jogurtową owiniętą małym obrusikiem
i jeszcze srebrny talerzyk z ciasteczkami maślanymi
a w małej miseczce orzeszki ziemne oblane miodem

nie mogła się oprzeć
źrenice jak czarna dziura
chłonęły wszystko wielkimi garściami

- dostanę za swoje, wiem o tym,
ciocia na pewno się wkurzy, wpadnie w szał
popatrzy na mnie swoimi gniewnymi oczami
zaciśnie usta, zmarszczy brwi
to jest jeszcze gorsze od bicia
rani bardziej, mocniej, goi się znacznie dłużej

potem zdejmie cienki pasek od spódnicy
a ja pokornie wyciągnę ręce

zamek w drzwiach się przekręcił
klamka się ruszyła

- jak ja będę teraz sprzątać
z bandażem na dłoniach