Poezja jest bardzo ciekawym zjawiskiem. Można wyrobić sobie własny styl, dzięki któremu w przyszłości, wśród osób, które nas czytują, będzie się rozpoznawalnym, ale tak naprawdę im więcej człowiek czyta, poznaje nowe strony, dotyka różnych tematów, tym z czasem warsztat może się zmieniać, i tak naprawdę może minąć bardzo dużo czasu zanim całkowicie uznamy, że się oszlifowaliśmy w kwestii pisania. U Ciebie widać, że są to początki, ale nie chcę zabrzmieć źle. Widać po prostu póki co potencjał, nad techniczną stroną trzeba jeszcze popracować, chociażby: nie dotykam religijnych kwestii w wierszach, ale nawet tutaj mieszanie religii w jednym tekście nie jest chyba zbyt dobrym ruchem, chodzi mi o odniesienie do Boga, a potem do mitologicznego Hadesa. Podobnie powtórzenia na końcu wiersza: myślę, że rozumiem zamysł autora, żeby podkreślić tę marność, ale ta marność napisana na samym końcu, dla mnie, w odbiorze, była już lekko przesadzona, może nawet niepotrzebna, albo po prostu wystarczyłoby zredukować ostatnie trzy wersy w jeden, spójny, który mógłby być puentą. To oczywiście przykłady, które pisze na podstawie własnych przemyśleń, a zaznaczam: wybitną poetką czy znawczynią literacką nie jestem. Mimo wszystko pisz dalej, bo widać, że to lubisz, a to najważniejsze. Wszyscy uczymy się całe życie. Powodzenia!

Z chęcią przeczytałabym, Twój wiersz o innej tematyce. Przyznam się szczerze, że rozważania o marności życia, jakoś mnie nie przekonują. Doceniam, Twój talent i wrażliwość, ciekawa jestem, Twojego poetyckie spojrzenia na inne problemy, niekoniecznie związane z kwestiami ostatecznymi.
Serdecznie, Ciebie pozdrawiam: )☀️

Dobrze, że zaczęłaś przygodę z wierszem. Całkiem nieźle wyszło. Im więcej będziesz pisać, tym lepiej, już w tym wierszu widać piękną wrażliwość. Powodzenia !

*Ach

Tak sobie myślę, czy Autor przypadkiem
nie robi sobie żartów, patrząc na reakcję piszących?

Msz, pisania uczymy się sami, podpatrując
tych, którzy odnieśli sukces w pisaniu,
czyli czytając poezję innych, już znanych osób,
a każdy ma jakieś ulubionych poetów,
trudno polecać, bo każdy ma inne preferencje.

Gdyby to był mój wiersz to zmieniłabym
szyk zdań. Czyli np. może tak -

Czy mój pobyt tu bez sensu,
cóż po śmierci będę czynić?

Może przed nią będę klękać,
a ona z okrucieństwem się zaśmieje,
widząc moje członki zwiędłe?

Umrzeć muszę.
Może Bóg weźmie moją duszę./mą brzmi archaicznie/
Jak nie, to do piekła spadnę,
z Hadesem rozpocznę walkę/potoczę, jakoś dobrze nie brzmi/

Przynajmniej na ziemi,
zanim nadejdzie jutro
ślad po mnie zostanie.

Kilka marnych liter,
na białej kartce, /zamiast na marnej kartce, marności za dużo, msz/

Ah,
życie moje marne,
czy na darmo?

~~~~~~~~~~~~~~
To taki szkic na chybcika,
z pewnością trzeba by nad nim
jeszcze wiele popracować.
Wbrew pozorom temat śmierci, msz
nie jest łatwym tematem,
bo może brzmieć patetycznie,
albo lekko komicznie,
no chyba, że ktoś pisze groteskę.
bo i tak bywa.

Pozdrawiam