Piękny komentarz, bardzo ważny - wiadomo, że nie zawsze życie jest łatwe i da się do wszystkiego, o czym napisałaś, stosować, z różnych przyczyn, ale zawsze warto dążyć do tego, by czuć się dobrze samym ze sobą. Dziękuję za odwiedziny!

Otóż to, samo życie! Nigdy nie wiadomo, czym można się zaskoczyć. Dziękuję za odwiedziny!

"A za rogiem może ktoś posadził nowe drzewka" - bardzo ładnie to ująłeś! Grunt, to mieć otwarte spojrzenie i umysł na to, co może nas zaskoczyć w dobrym tego słowa znaczeniu. Nigdy nie wiadomo, kto albo co stoi za rogiem i jak to wpłynie na nasze życie. Pozdrawiam, Waldi!

Tak, i ja się z tym zgadzam, Moona! Nigdy nie jest za późno na naukę czegoś nowego, zawsze to szansa na zbudowanie siebie jako lepszego człowieka, w naszym spojrzeniu. Dziękuję za czytanie i za podobanie!

Dziękuję bardzo!

Zgadza się, Sisy! Zazwyczaj to, co ciężkie i trudne uczy nas pokory i daje lekcje na przyszłość, by doceniać to, co dotychczas było dla nas niewidoczne. Dziękuję za komentarz!

*żal

Dziękuję za miłe słowo! Tak, czasami warto poczekać na to, co dobre, zwłaszcza tak jak piszesz po wyklarowaniu sobie własnych niekorzystnych sytuacji, żeby móc czerpać więcej przyjemności. Pozdrawiam również!

Zgadza się! Przede wszystkim warto właśnie szukać, próbować, nie stać w miejscu i nie faszerować się tym, co złe. Możliwe, że to, co dobre jest dosłownie za rogiem, ale przez blokowanie nie zauważamy tego. Nikt nie jest w stanie stwierdzić jak skończy się jego historia, ale sama droga i jej różne ścieżki mogą świadczyć o życiu, w którym poszukiwało się prawdy., zwłaszcza o samym sobie. Dziękuję za komentarz!

Dziękuję za ten komentarz! Ja swoją przygodę z poezją zaczęłam może dla niektórych nie tak dawno, ale dla mnie samej tych kilka lat obcowania ze słowem pisanym to jak długa podróż w sfery, których nigdy wcześniej nie dotykałam. Tak naprawdę do tej pory nie jestem w stanie powiedzieć jednego konkretnego powodu, dla którego wciąż piszę. Na pewno jest to jakiś upust dla moich myśli, odczuć, to moje spostrzeżenia - bardziej metaforyczne lub mniej - no właśnie; moja poezja (bo tak pozwolę sobie nazwać to, co tworzę) to albo absolutna prostota w przekazie, i to ma swój urok, albo meandry metafor, i to też jest ciekawe. Tak naprawdę zabawa słowem, przeróżne formy, próby i nie trzymanie się jednego schematu sprawiają, że jeszcze chce mi się coś pisać. Czy dążę do tego, by być lepszą poetką niż obecnie jestem? Chyba nie zwracam na to uwagi - w tej chwili, i to na szczęście dla siebie uważam, zależy mi przede wszystkim na satysfakcji z wyrażania tego, co czuję, niezależnie w jakiej formie uda mi się to przekazać. Ale niezmiernie dziękuję za Twój komentarz, który skłonił mnie do takiej prywatnej refleksji. Serdecznie pozdrawiam!

Oj tak, rozkładanie rozterek na części pierwsze zwłaszcza w poezji to jedno z najfajniejszych czynności, przynajmniej w moim życiu obecnie. Czasem zupełnie przypadkiem wpada przed oczy rozwiązanie, które było wcześniej ukryte. Również pozdrawiam!

Czasami mam wrażenie, że na tym polega właśnie życie. Nie na znalezieniu jednego, konkretnego celu, a na odkrywaniu z czasem różnych dróg, które bardziej lub mniej będą nas kształtować na przyszłość. Bardzo dziękuję za komentarz, Dagmaro!

Nawet konieczne, Monia!

Masz rację – życiowe zawirowania często zasłaniają nam jasność tego, co dobre, ale dążenie do wartości zawsze przynosi wewnętrzną satysfakcję. Cieszę się, że moja interpretacja była trafna. Również pozdrawiam serdecznie.

Bardzo dziękuję za Twoją interpretację. Cechy dobre są raczej z góry jasno określone, ale właśnie różnorodność sytuacji życiowych czasami przysłaniają tę oczywistość, i później jak po omacku szuka się tej właściwej drogi, z której zboczyło się nawet nie wiadomo kiedy. Mimo wszystko dążenie do tego, co dobre w życiu, zwłaszcza w naszym prywatnym mniemaniu zawsze będzie się opłacało, bo jedyne co można zyskać to poczucie wartości - przede wszystkim własnej. Pełna zgoda zatem co do Twojego komentarza. Pozdrawiam i dziękuję za czytanie!