Bardzo oryginalny wiersz. Nie wiem po co to zamieszanie o te kilka literówek. Tutaj nawet ich osobiście nie widziałem a sam je popełniam i czasem jestem już tak zmęczony że je zostawiam. Pozdrawiam! 😀

Mgiełko kochana, piszesz cudnie te wiersze o dawnej wsi, które łapią za serce, wprawiają w drżenie, bo to naszych przodków życie, które i w nas gdzieś ukryte jest. Co prawda mam wrażenie, jakbym ten wiersz już na portalu czytała...czy to prawda być może? Pozdrawiam serdecznie<3

Przychodzę do Ciebie z prośbą: NIE PRZESTAWAJ PISAĆ!
Niech żadne błędy nie wytrącą Cię z pisania!
Niech krytyka będzie dla Ciebie mobilizująca, a nie miażdżąca.
Dlaczego???
Bo JESTEŚ WSPANIAŁĄ POETKĄ !!!
Ps. Czytam zawsze, nie zawsze coś napiszę.
Pozdrawiam z całego serca:))

Łebki odrywa / z truchłem / ku młodym pobierza

👌✍👌

Jak zawsze u Ciebie przepiękny wiersz, przenoszący w świat okolic boru, w niezwykłe uniwersum Anny.
Twój słownik epatuje bogactwem - to jest fundament Twojej poezji. Uczta słów zdyscyplinowanych w świetnych koncepcjach narracyjno-obrazowych.
Przeczytałam poniższe komentarze. Jak wiesz, wysoko cenię Twoją twórczość - dlatego wypowiem się na poważnie.
Rzeczywiście Twoje wiersze nie są wolne od błędów gramatycznych, literówek czy zapisu wersów. To je osłabia - patrząc obiektywnie - ponieważ zapis jest pierwszym wrażeniem. Oczywiście mówi się, że nie szata zdobi, jednak kognitywnie jesteśmy niewolnikami pierwszego wrażenia. Błędy utrudniają pełne doznanie poezji. Stoję na stanowisku, że błędy należy korygować przed publikacją tekstu i jest to zadanie autora; niestety dzisiaj w internecie mało kto tego przestrzega, gdy paradoksalnie dostępność słowników i porad językowych jest w tymże internecie powszechna. Jestem przekonana, że wierszowi jako silnie skondensowanej formie, należy się uważność warsztatowa na serio, nawet na amatorskim portalu.
Równocześnie podzielam zdanie ASa - drobne błędy tak czy siak można skorygować, szczególnie w żywej i edytowalnej interakcji z odbiorcą. Natomiast pisać poezję bogatą w nietuzinkowe słownictwo, z malarskim obrazowaniem, z charakterystyczną koncepcją narracyjną - potrafi niewielu, a wśród nich jesteś Ty.
Z tego względu, że jesteś wyjątkową poetką, rozważyłabym na Twoim miejscu dbałość o te drobniejsze, a jednak istotne, aspekty warsztatowe, zanim zamieścisz wiersz - i mam nadzieję, że tą sugestią Cię nie uraziłam :) Staram się zachęcać do dbałości o język wszystkich.
Odnośnie publikacji książkowej wierszy, nie mam wątpliwości, że w pewnej formule wynoszącej dobrą poezję na wyżyny czytelniczego zainteresowania, wbrew dzisiejszym czasom - będziesz publikowana.
W obszarze zachowań odbiorczych poezji nastawienie krytykanckie często prezentują osoby, których wiersze są słabe. Krytykanctwo jest niezbyt złożonym, w pełni wytłumaczalnym, zjawiskiem psychologicznym.
Autorowi, który przybiera tu wyższościowy ton wobec Twojej twórczości, z serca życzę, aby napisał kiedyś wiersz, który chociaż w części działałby na czytelnika, tak jak działają na nas Twoje wiersze.
Pozdrawiam serdecznie.

*"wsłuchać w boru gaworzenie ospałe" (brakuje "się", to czasownik zwrotny)

Też bardzo lubię czytać Twoje niezwykle klimatyczne wiersze o wiejskim życiu, które staje się powoli unikatem w obrazach jakie przedstawiasz.

Zastanawiam się, czy powinno być /która/ i /przecierała/ w odniesieniu do /bogatka/
czy /który/ i /przecierał/ w związku z /sowizdrzał/, bo jest bliżej.

Ale nie znam się aż tak. Bardzo możliwe, że może być tak i tak.
/feerię/
Pozdrawiam Mgiełko :)

Jak zwykle wspaniały wiersz. Przykro mi tylko, że Anna nie lubi lisów. Wiem, że Bywają szkodnikami w ludzkich gospodarstwach, jednak mimo to mam do nich sporo sympatii.

Komentarze nie są moją
mocną stroną ale
wiedz że czytam Cię z podziwem !
Piszesz bardzo klimatycznie odnoszę wrażenie
że poezja z ciebie wypływa !
Ściskam wirtualnie *

💖💖💖
Padam na ryjek i oddaję Maximum z mozliwych ✨
Karawana toczy się dalej...

Mam podobne zdanie do Asa...
Błędy można zawsze poprawić, choć należy ich unikać, bo umniejszają wartość utworu.
Najbardziej dziwią mnie komentarze tych, którzy wskazując te błędy... tylko na nich próbują skupić uwagę czytelników... zupełnie pomijając oddziaływanie utworu.
Anna jest Twoim alter ego i jako autorzy mamy prawo wprowadzić ten zabieg stylistyczny do swoich utworów...
Wiersz jawi mi się jako literacka opowieść... zapisane karty z życia Anny.
Dla mnie bardzo twórczo i obrazowo... pisane pięknym, barwnym językiem.
Zostawiam gwiazdy i życzę spokojnej nocy w myśl przysłowia "Psy szczekają, karawana idzie dalej".

Pięknie piszesz, klimatycznie i bardzo obrazowo. Lubię Cię czytać :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Ja po prostu lubię Cię czytać. Już chyba pisałam, że przenoszę się w tedy w inny świat. Twoje refleksje wplecione w wiersze o Annie są bliskie memu sercu...tak jakoś...
Pozdrawiam ciepło 🥰

Pięknie Reniu wprowadzasz nas w niesamowity świat Anny...
Serdeczności przesyłam i przytulam :)

Piękne to Twoje bajanie Mgiełko...
Pozdrawiam serdecznie

Jest u Ciebie i Anny bardzo pięknie ... pozdrawiam serdecznie ...

Skąd taka obserwacja i ujmującą narracja.
Pozdrawiam z ... no właśnie nie wiem z czym.

Świetne Reniu!
Jestem pod urokiem, Twojego pisania, przejmuję się losem bohaterów, nawet jeśli, to wymyślone losy i historie, ale przywołujesz je do życia!
Pozdrawiam serdecznie, Mgiełko:))⭐

Masz w sobie niebywały talent do tworzenia swojego własnego, rozpoznawalnego klimatu. Nie wszystkie wiersze z Twojego cyklu o Annie jednakowo mi się podobają, ale żaden nie schodzi poniżej pewnego poziomu. Intensywność obrazowania jest zawsze znakomita, a podmiot liryczny oprowadza czytelnika pokazując mu po kolei swoje cudowności. Popraw "hałst" na "haust". Serdecznie pozdrawiam:)

Kolejny piękny obraz polskiej wsi. Zrobiłaś mi smaka na szczupaka. Ignoruj tego trola;)
Spokojnego wieczoru Reniu.
Komplet 6/5*

Zdecydowanie stwierdzam Reniu że powinnaś pisać opowiadania ponieważ potencjał jest u Ciebie ogromny moim zdaniem. Ktoś z pewnością byłby zainteresowany wydawaniem takich perełek.
Jak zwykle pod wrażeniem Twojego wiersza Poetko 🌟👍
Pozdrówki

Klimatycznie i nieco zagadkowo. Czy w ósmym wersie nie miało być "haust", a w dziewiątym "gaworzenie"? Pozdrawiam:)

Tak sobie wyczytałem, że ... Anna wspomina swoją zimową opowieść, gdzie natura ma swoje własne, małe historie pełne ruchu i życia. Bogatka, mały figlarz, próbuje przedzierać się przez śnieg, a jednocześnie las przygotowuje się na nadejście wiosny. Wszystko jest jak bajka zza boru, gdzie codzienne rzeczy stają się magiczne, a strach ma twarz ryżego straszydła, które przypomina nam dziecięce lęki.