Witaj Kaziu
Tak, to prawda, że ciężki i dobrze, że
te okna są, to fakt.
Dziękuję za wgląd, pozdrawiam Cię serdecznie :)

Witaj Irenko
Dziękuję za przeczytanie i przypomnienie
mi o moim wierszu,
pozdrawiam serdecznie
Grażyna.

Tak, też tak uważam, że dobrze że jest takie okno życia,
dziękuję za czytanie.
Pozdrawiam serdecznie.

Witaj Waldku
Miałeś mądrą Mamę...
A co do tych słów, to msz
nie wiem czy to dziecko jest w stanie tak powiedzieć,
jeśli Jej przez całe życie nie widziało, ale może jeśli Ona
mu to powie, to zadziała w drugą stronę?...
Dziękuję za czytanie, pozdrawiam Cię serdecznie.

Sorry literówka
miało być danmur,
niestety w komentarzach
to moja często przypadłość,
w tekście mam szansę poprawki,
ale w komentarzach już nie.
Pozdrawiam, wieczornie.

Dziękuję za czytanie,
dnamur, pozdrawiam również.

Witaj Asie/Jerzy
W tym wierszu nie odnoszę się do kwestii
płci, dlatego troszkę mnie zdziwił Twój komentarz,
a co do tabula rasa, też uważam, że takimi się rodzimy,
choć może jednak to DNA ma pewien na nas wpływ,
tak jak i później czynniki zewnętrzne, środowiskowe, itp,
jednak mimo różnic dobrze, gdy staramy się widzieć więcej tego co nas łączy, a nie dzieli, np. ten sam żołądek, to sami postrzeganie świata, itp, a różnice płci msz są dwie, ale też mogę niejako zrozumieć, iż są tacy, którzy źle się czują w jakby nie swoim ciele, że od małości np, będąc facetem identyfikują się z inną płcią, przeciwną, trudno mi się w pełni wczuć w taką osobę, ale myślę, że jeśli ona cierpi z tego powodu i chce zmienić płeć, to ma do tego pełne prawo, ale ogólnie pisanie, iż jesteśmy nie przypisani żadnej jest jak dla mnie specyficznym zapisem...
Dziękuję za pojawienie się pod wierszem,
pozdrawiam Cię serdecznie, Jerzy :)

Dziękuję za wgląd
Tak, też uważam, że dobrze, że istnieje,
pozdrawiam serdecznie.

Witaj Elu
Tak, to prawda, że można rzec iż to takie
salomonowe rozwiązanie, a co do miłości
może być z tym różnie, ale masz rację, że bywają
takie trudne sytuacje, że matka oddając dziecko
je kocha, ale nie może poradzić sobie z trudem wychowawczym, choć niestety może być i taka, gdy
dziecka nie kocha i chce się go pozbyć, bowiem niestety nie wszystkie matki /choć większość tak/ są kochające, bywają nawet takie, co potrafią zabić po narodzinach i wynieść na śmieci, to straszne, ale tak też bywa, bywają i takie co zakatują dziecko, ale faktycznie te kochające też nie zawsze są w stanie je zostawić przy sobie, jednak gdy później się nim nie interesują, to msz matka, która je wychowała jest tą która dała mu i miłość i kawał swojego życia, i w moim odczuciu to ona jest tą prawdziwą matką, a nie ta, która jest wprawdzie biologiczną, ale w zasadzie dziecko nawet jej nie zna...
Dziękuję za czytanie, pozdrawiam Cię serdecznie, Elu:)

Witaj Gosiu
Tak, to prawda, że jest masa różnych sytuacji
i dobrze, że są takie okna życia i tego typu rozwiązania.
Dzięki piękne za wgląd,
pozdrawiam Cię serdecznie :)

Dziękuję Andrzeju za czytanie
Tak, ile osób tyle życiowych historii,
a każdy ma własne sumienie i msz powinien nim
się kierować, wiara też w tym pomaga, owszem...
Pozdrawiam Cię serdecznie.

Tak, Mateuszu
łatwy nie jest, ale ja lubię
czasami takie poruszać, w końcu życie
nie jest li tylko uroczą bajką, lecz bywa
nawet okrutne.
Dzięki za wgląd, pozdrawiam Cię serdecznie.