Wirujący widnokrąg otacza mnie kołem,
Symfonię nieba grają blaski i półcienie,
Nie wiem, czy śnię na jawie, czy może zasnąłem.

Pamiętam, kiedyś uciec stąd bardzo pragnąłem,
Myślałem, że granice horyzontu zmienię,
Ale wir widnokręgu otaczał mnie kołem

I niewolą się stało, co za wolność wziąłem.
Na krańcach świata gasły ostatnie promienie,
Wiedziałem już, że nie śnię, że wciąż nie zasnąłem.

Niezmienność ostatecznej granicy pojąłem,
Jak i to, że na życia niespokojnej scenie,
Wirujący widnokrąg otacza mnie kołem.

Pośrodku kręgu stałem z pochylonym czołem,
Nie wiedziałem, czy prawda to jest, czy złudzenie,
Nie wiedziałem, czy czuwam, czy może zasnąłem.

W końcu przed nieuchronnym przecież się ugiąłem,
Stanu rzeczywistości nie zmieni przeczenie.
Wirujący widnokrąg otoczył mnie kołem,
Wiedziałem już, że sen śnię, że wreszcie zasnąłem.