"Przerosło mnie to wszystko".
31.12.2024r. wtorek 10:28:00 na telefonie.
Na laptopie później.

Przerosło mnie to wszystko.
Miałem ułożone słowa,
Ale mi umknęły
Nim zapisałem.

Stało się to ulotne jak
Życie całe.
Ten rok przestępny się kończy
I z tego się cieszyć.

Nowy, lepszy rok?

2025 rok będzie trudnym rokiem.
Jednak nie tracę nadziei.
Muszę też w sobie mieć dużo wiary,
By nie zwariować.

Marzenia, plany i wyobrażenia
Wszystko prysnęło.
Do tego wiadomość,
Że w jakimś stopniu zawiodłem kogoś.
Sam borykając się z pewnymi sprawami
Już nie daje rady.
Stąd też szukam pomocy u innych.
Wysłuchania, porady, zrozumienia.

Moje słowa od myśli są dalekie
Jednak jak napisać,
By nie zrobić tych, którzy są mi bliscy.

Bywa wypełnienie zawodowe
O nim kiedyś pisałem obszerną pracę
A teraz z wypełnieniem życiowym się nie radzę.

A ból psychiczny i fizyczny się nakładają.

Lęk przed zmianą,
Lęk przed odrzuceniem,
Lęk przed dalszymi, życiowymi decyzjami mnie przerasta.

Jest moment wszystko ułożone,
Że zrobię coś,
Później dalej kolejne kroki
Co mogę i ile mam sił.
A tu nagle coś pęka jak bańka
Lub schodzi powietrze jak z balonu.

Jak jeszcze sobie swoje wyobraźnia,
Leki i plany
Odzwierciedlę i przełożę
Na drugą osobę.
Jej poświęcenie,
Plany i marzenia
To wszystkie emocje się we mnie potęgują.

Dlaczego tak jest,
Że się rani tych,
Których się najbardziej kocha.

Jak się czegoś nie spróbuje
To się człowiek nie dowie.

Jak się nie jest w jakimś miejscu
To się kogoś może nie rozumieć,
Oceniać lub wyśmiewać.

Jednak jak już się jest w danym miejscu samemu
To się wówczas zauważa pewne sprawy.
I jeśli podobne doświadczenia siw pojawiają
To wówczas
Się widzi, że ktoś może nie miał wyboru,
A może psychicznie nie wytrzymał.

Psychika ludzie jest mega skomplikowana
A dostać do głowy,
Czyli zwariować
Jak się okazuje nożna szybko.

Można być silnym z twardym,
Ale jak coś pęknie
Lub tylko rysa leci
To za chwilę może być lawina.

Moja chęć zrozumienia drugiej połówki i innych osób
Jest na prawdę silna.

Chcę osiągnąć kompromis,
Ale mam związane ręce
Tutaj przenośnia.
No, bo znów mogę być źle odebrany.

Jednak też jakaś cząstka moich przodków jest we mnie
Oni popełnili różne błędy
Ja nie chciałbym ich popełnić
A może już popełniam
Lub popełniłem.

Może są takie rzeczy na świecie,
Że do iluś pokoleń
Jest jakieś fatum,
Albo coś pojawia się w rodzinie cyklicznie
No bardzo bym nie chciał,
By pewne sprawy u mnie się pojawiły.
A obawiam się, że już się pojawiły lub pojawiają.
A wytłumaczenie czegoś,
Że u innych też tak było
Na prawdę nie w moim stylu.

Jednak skoro w psychice
Zachodzą pewne zmiany.
To nie wiem jakie przyjdą myśli,
Nowe lęki i obawy
Wraz z kolejną chwilą,
Z nowym dniem.

Chciałabym móc spokojnie żyć,
Oddychać,
Zjeść cokolwiek by głód zaspokoić,
Mieć gdzie się wyspać w ciepłym,
Zapłacić niezbędne rachunki
I mieć papier toaletowy
Na zakończenie cyklu.
Chciałbym przede wszystkim trafić do nieba.
A obawiam się,
Że czasami może być to trudne.

Przerosło mnie to wszystko.
Ma ktoś uzasadnione pretensje.
Jednak wciąż myślę,
Że jestem dobrym człowiekiem.

Mam żonę,
Mam syna
Chcę dla nich zrobić ile się da.
A, czy mi się uda?
Czy znów jakaś złośliwość tego świata
Mi pokrzyżuje wszystko tego nie wiem.
Jakbym wiedział,
Że się przewrócę to bym usiadł.
Jakbym wtedy wiedział,
Że w biznesach mam uśpioną czujność
To bym nie ryzykował dalej.
Los sprawił, że się nie udało.
Można powiedzieć krótko życie.

Miało być dosłownie kilka zdań.
Miały inaczej brzmieć,
Ale myśli mi umknęły.
Chociaż w sposób niedoskonały
Ująłem to co w głowie teraz.

Siedząc, że ktoś czyta moje wiersze,
Czy też czasami
Właśnie bardzo życiowe zapiski.

To proszę wiedzieć,
Że zagubiony w świecie marzeń
Czuję realia realnego życia.

Moje trochę niedowartościowanie,
Moja niska samoocena
I złe myślenie o sobie
Zostało ostatnio spotęgowane.
Wybrzmiały pewne dosadne słowa.
One we mnie pozostałe emocje będą potęgować.

Potrzebne mi jest wstrząśnięcie,
Ale też zrozumienie.
Staram się być normalnym
I funkcjonować normalnie,
I nie zrzucać pewnych spraw
Na moją znaczną niepełnosprawność.
Jednak narząd wzroku
Z pewną orientację
Z mózgiem są tak połączone
I dziwnie
To może być nie zrozumiałe,
Ale także z serem.
Ja czuję jak jedno
Paraliżuje mi drugie.

Pewne procesy,
Które przyspieszyły
Trzeba potęgują wszystko.
A ułożenie sobie w głowie,
Że będzie tak i tak
Ras udaje się
A za chwilę w psychice
W drugą stronę ciśnie.

Moja uczuciowość,
Wrażliwość
I łzy przez to,
Których się nie wstydzę
No trudno u jednych
Zbudzą zrozumienie,
Inni mi jeszcze dołożą słowem krytycznym
Inni będą mieli, ale pomyślą inaczej.
Jeszcze inni będą w milczeniu
Wyśmiewać się i wytykać.

Jednak napisałem to wszystko świadomie.
Może ostatni a może nie ostatni raz
Tak bardzo prywatnie i życiowo.

Moje poszukiwania pracy
Wciąż trwają.
Moje nie udane próby
Realizacji planów
Nie tylko zawodowych
Z jednej strony mnie motywują,
Chociaż od razu widać.
Z drugiej mega paraliżują.