Twoje Wiersze - ekwinokcjum jesienne

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

14 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

MadziaLena

2024-07-09

Zaczarowałaś mi dzień wierszem 💕 Dziękuję 🥰

naskraju*^(*)

2024-06-24

Zrównanie dnia z nocą jest złudzeniem, bo w rzeczywistości nigdy ich długość nie będzie taka sama. Zawsze minuty będą różnić. Niezbadane są tajemnice świata i niepojęte jego panowanie. Przemijanie w nim jest tylko chwilą i gdybyśmy tak przystanęli na rozdrożu życia i posłuchali "o czym szumią wierzby", dlaczego się klony czerwienią i wiosną rodzą sie pisklęta? Gdybyśmy tak zrównali się chociaż raz w roku z głodem tej ziemi...
Doskonały przekrój człowieczej małości.

Pozdrawiam i miłego wieczoru

bez definicji

2024-06-25

Kłaniam się nisko i z serca dziękuję za wnikliwy komentarz oraz przede wszystkim za obecność pod wierszem 💖💖💖

Wspaniałego dnia!

samisen

2024-06-21

Aż chciałoby się zacytować słowa piosenki Budki Suflera -Takie tango
"Tak ten świat złożony jest"

Pozdrawiam serdecznie 😀

bez definicji

2024-06-23

Świat, to zagadka, której nawet i zespół najlepszych znawców indywidualnie nie odkryje. Kawałek po kawałku z wiekiem i przypisaną mu cierpliwością, wiedzą o nim zaledwie kiełkuje.
Dziękuję, Jarku.

Gminny Poeta

2024-06-20

Poczytałem trochę wierszy na tym portalu i stwierdzam autorytatywnie że Twoje teksty leżą na jednej z najwyższych półek. Oczywiście mają i swoje minusy. Jednym z nich jest ich ulotność. To wiersze które tak szybko jak wykonują pozytywny zamęt w głowie tak szybko uciekają. Szkoda. Może to wina tych milionów które co rano czekają by przysiąść choc przez chwilę na tronie. Najgorsze jest to ze zasiadają na nim dość często takie które powinny jedynie sprzątać zenzę. Ale nic na to nie poradzę. Pozdrawiam z uśmiechem powiedziałbym Piękna, ale boję się że znów będziesz sie piekliła:)))

bez definicji

2024-06-23

Za opinię tak pochlebną, dziękować nie potrafię, bo wciąż jestem jedynie kalamburem poezji, jej niechcianym znakiem. Niemniej doceniam szczerość, a ulotność to moje drugie imię, wszak nigdy nie dostąpię zaszczytu bycia, krwistą poetką. Proza mnie bardziej porywa.

Pozdrawiam Gminny z uśmiechem i już w naszych malutkich zwadach oswojona :))

andrew

2024-06-20

Świat, życie...
umieć dostrzegać to dar.
...
bezradne myśli
zaglądają do pragnień
nie znajdują snu
który daje nadzieję

widzę go często
w parku
przechodzi
w różowym sweterku
rozgląda się
ciekawością świata
nie wiem
czy mnie dostrzega
...

bez definicji

2024-06-23

nie dostrzega ludzi
którzy na pierwszym planie
z wyciągniętą dłonią
chcą nieść pomoc

bo chociaż w różowym sweterku
wciąż jest zaklęta
w kruczym głosie

pokłosie

niebotycznych wymogów
zamkniętych progów

bo raz wybrany
to bilet do czerwonej bramy

Izka1^(*)

2024-06-20

Metafory dające do myślenia, nie wystarczy przeczytać jeden raz, trzeba podumać... Pozdrawiam serdecznie

bez definicji

2024-06-20

Kłaniam się 🌹

Motylek78

2024-06-19

wiersz pisany jak nie z tego świata
przyroda miłość malowniczo opisujesz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

bez definicji

2024-06-19

Agnieszko, nawet nie wiesz jaką mi dzisiaj wielką radość zgotowałaś komentarzem, bo to, że odebrałaś wiersz jak " z nie tego świata" oznacza, że napisałam oryginalnie, inaczej, niż można było się spodziewać, a o to też między innymi chodzi w poezji, by mieć własny styl wyrażania siebie.

Przytulam i dziękuję, że mnie wspierasz obecnością.

la clamot

2024-06-19

jakbym czytał Wilchelma Grosse w polskiej wersji
takie pierwsze skojarzenie
szczerze przyznam że szacowny wiersz do głębokiej zadumy

kłaniam się
wszystkiego dobrego

bez definicji

2024-06-19

Hmm... Zawstydzasz mnie, bowiem daleko mi do jakiegokolwiek autorytetu poetyckiego, niemniej poczułam, że warto pisać dokładnie tak, jak czuję.

Pozdrawiam ciepło Sylwestrze - Sylwku :))

Elżbieta

2024-06-19

Sekretne życie drzew...czytałam, że potrafią wspierać się nawzajem wilgocią i sokami...a przesilenie jesienne, to czas spokojnego przygotowywania się na sen, po to, by znów się odrodzić, może też w rozsianych nasionach!
Pozdrawiam serdecznie BD:)))😘💕💝

bez definicji

2024-06-19

Dokładnie Elu. Myślimy, że my ludzie jesteśmy najsprytniejsi w ekosystemie, a tak naprawdę możemy się tylko uczyć od natury.
Jak zawsze zaskakujesz mnie, tym jak wnikliwie mnie rozumiesz. Jesteś niezwykłą osobowością,

Przytulam moja BD.

LydiaDel

2024-06-19

W naturze nic nie ginie, słyszę nawet echo wieczności - pięknie to sformułowałaś. Czytanie sprawiło mi ogromną przyjemność. Pozdrawiam

bez definicji

2024-06-19

Takie komentarze to prawdziwa satysfakcja. Dziękuję Lydio.

Waldi1

2024-06-19

piękny wiersz ... pozdrawiam serdecznie ...

bez definicji

2024-06-19

Dziękuję Walduś :)

Agata Agata

2024-06-19

Wie rsz na pełną 💯

bez definicji

2024-06-19

Kłaniam się Agatko i miło mi bardzo.

klaks

2024-06-19

Bardzo lubię łączyć oraniczne elemeny z wiecznością. W naturze jest echo wieczności, piękny wiersz Bezko, 5/6 bo więcej się tu nie da :)
Serdeczności:)

klaks

2024-06-19

Dokładnie, ciekawe gdzie nasze atomy wsiąkną :)

bez definicji

2024-06-19

Nic się tak naprawdę nigdy nie kończy, zawsze jest kontynuacja, chociażby w atomach.

Pozdrawiam ciepło ;)

klaks

2024-06-19

6/5 na odwrot :)

Pokaż mniej

Logowanie

ekwinokcjum jesienne

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji