"Wiatrom w konarach bloku
Oddaj liście bólu.
Uszom ścian nie żałuj
Litanii przekleństw.
W mokre szyby świata,
Którego nigdy nie poznasz,
Wykrzycz łzy.
Potem pocałuj mnie,
Dolej oliwy do lampy,
Postaw czajnik.
Powiem:

- Kocham dzień, który mija...

A Ty zaproś noc
Na wieczorną herbatę
Z konfiturą tęsknoty."

*****

Nie pamiętam już smaku kawy
Pitej w radiowej kawiarence
Przy ulicy Świerkowej
Ale pamiętam Twój głos
I spokój w Twoich oczach.

Ty - doświadczony dziennikarz i Poeta,
Ja - raczkująca dopiero
Po krainie poezji
Z nieopierzonymi jeszcze skrzydłami.

Na pożegnanie po staroświecku
Pocałowałeś moją dłoń
Głęboko patrząc mi w oczy.
Wtedy nie wiedzieliśmy jeszcze,
Że to nasze ostatnie spotkanie...

Dziś już wiem, jak pachnie poezja
I potrafię na jej skrzydłach
Unosić się pod niebo
I wiem również, jak smakuje

Konfitura tęsknoty...