Już?

Jesteś gotowy?

Chodź, usiądź tu przy mnie,
a ja Ci o niej opowiem.
(Jeszcze poduszka pod plecy ...)
Mogę potrzymać Cię za rękę?
Spokojnie ... po przyjacielsku,
tylko po przyjacielsku ...
O, już widzę jak się uśmiechasz
i widzę złote iskry w Twoich oczach.
Dla tych iskier warto było ...
(Siedź spokojnie, nie wierć się)

Wiesz, skąd wiem, że Ona
ma w oczach niebo i tysiące gwiazd?
Ja ją znam. Ona krąży od serca
do serca. Miękka, ciepła
i tajemnicza jak letnia noc.
Czasem wpada tylko na chwilę,
czasem w sercu zamieszkuje
na dłużej. Odpowiada
na czyjeś rozpaczliwe wołanie,
innym razem spada niespodziewanie,
jak grom z jasnego nieba.
Zagląda do serc poranionych,
by je uleczyć ... Nie, to nie Ona rani,
to ludzie sami ranią się nawzajem,
bo nikt ich nie nauczył,
co to znaczy kochać, bo nie otrzymali
w życiu zbyt wiele miłości,
albo nie dorośli do niej.
Dlatego czasem nawet wielkie uczucie
szybko się wypala, a czasem
z małej iskry roznieca się
wielki płomień, który może ogrzać
serce, albo spalić wszystko,
co napotka na swojej drodze.

Wiesz, co mi ostatnio powiedziała
o Tobie? Że masz dobre serce, ale
ciągle jeszcze niegotowe
na przyjęcie miłości. Że bije
równym, spokojnym rytmem,
dlatego czasem myślisz, że go nie ma,
że gdzieś się zgubiło ...
Jest, ciągle jest na swoim miejscu,
ale jeszcze nie czas ... Kiedyś poczujesz,
całym sobą i całym sercem ...

Wierzę,
że kiedyś będziesz pisać
najpiękniejsze wiersze o miłości,
może już niedługo ...

Jeśli Ty będziesz szczęśliwy,
trochę tego szczęścia spłynie
i do mojej duszy. To mi wystarczy ...

Ej, nie zasypiaj!
Biegnij poszukać jakiejś ładnej
piosenki, a potem wróć tutaj
i posłuchamy jej razem ...