Tak, nie będę się już siebie bronił w żaden sposób. Wcale. Biorę na klatę i bary, choćby miały to być dary od jakiejś poczwary albo i niejednej nawet, a fe! Status quo cudaki, to dopiero mają perspektywę, ale niech tam, jednak ostatecznie, to rodzina, ludzie, czyli Śniący Sen stworzony przez samych siebie.
Zrozumcie to, nim będzie za późno. Ależ oczywiście, że wam nikt nie zabrania brnąć dalej, wedle życzenia, stanie się i się dzieje, ale co? Wiadomo, "Ktoś na pewno jest winny!" a potem: i tak dalej... No, jak tak można?
Chcecie żeby poezja wykrwawiła się prozą?
Czy nie pytał już o to, kiedyś ktoś? No tak, przecież ja płynę prozą...teraz. No, co za fantazja się dzieje! To mi się wymyka i ja sobie też, ale nie będę się już siebie bronił. Poddaję się.
Zapisz to. Tak jest. To prawda. Zgadzam się. Wiem. Przyznaję się do każdego momentu w moim życiu, do każdej chwili, nawet tej, której nie pamiętam. Oczywiście, że tak, a kto?! No pewnie, że ja tylko tu jestem, jak wy, tak samo, choć jesteśmy jednym, to złudzenie nas dzieli, cóż zrobić? Ruszyć dupska i się tym trochę zainteresować, o co tu właściwie kaman?! Ale niektórzy nałogowo niebieskie łykają tabletki i innych wytykają zupełnie na poważnie, oni to lubią, rządzić, dla nich to naturalne, informacja od nich jest tylko prawdziwa, reszta to szum, oczywiście, oczywiście, ale masz kasę? No i ciesz się chwilą! Idę sobie. A jednak proza, to nie wszystko.
c.d.n.n.