Twoje Wiersze - 17:30 - Przeboski Mandaryn

17:30

wolny

2024-04-17 14:22

Oddzwonione jak zawsze
przyklęki i chleb boski.
Odśpiewane to co znane
a znak pokoju tylko tu
- na świecie go nie ma.

Przed gmachem uściski i ukłony.
Dalej skrzaty i gnomy
pójdą bez obrony.
[Taka jest o dziwo].

Nie patrz tam dziewczyno
bo przyniesiesz coś do domu.
Wiązką światła między okiem a schodkami obrzędnicy,
przepłynie mikrob poświęcenia.

Wytruć się nie da...
I jak odnajdziemy spokój...

autor

Przeboski Mandaryn

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

10 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2024-04-18

Same rytuały to za mało.
Znak pokoju... a na świecie wojny.
Wymowny, mocny wiersz!
Serdecznie Cię pozdrawiam

Przeboski Mandaryn

2024-04-22

Dziękuję ślicznie

Sylwia U.^(*)

2024-04-18

Trudny wiersz ale i o takich sprawach warto pisać. Podziwiam kunszt 😊

Przeboski Mandaryn

2024-04-18

Dziękuję ślicznie

LydiaDel

2024-04-17

Ten sam czas, te same gesty, te same rytuały - faktycznie, wytruć się nie da.

Przeboski Mandaryn

2024-04-18

Dziękuję pięknie

MadziaLena

2024-04-17

Mocno z przytupem... Kiedy teatr - każdy znak pokoju to pusty gest. Gdyby każdy żył niosac sercem/ slowem/ gestem pokój, świat byłby lepszy... Pozdrawiam

Przeboski Mandaryn

2024-04-18

Dziękuję ślicznie

Sabina

2024-04-17

Obłudnie żyć dla niektórych to codzienność 🙂

Przeboski Mandaryn

2024-04-18

Dziękuję pięknie

Konstantynopolitańczykowiańczyk^(*)

2024-04-17

choróbska to i powietrzem pędzą
trzeba się mieć na baczności

Przeboski Mandaryn

2024-04-18

Dziękuję bardzo

NO1R^(*)

2024-04-17

Przebłagiwania bożków strachu nigdy nic nie dają.

Przeboski Mandaryn

2024-04-18

Dziękuję bardzo

Izka1^(*)

2024-04-17

W wierszu słuszne spostrzeżenia. Robi się w życiu coś, bo tradycja, obrzędy. A co w realnym świecie? Czemu cały świat nie może dać sobie znaku pokoju? Pozdrawiam serdecznie