Godz. 00.34 (głośne westchnienie i szeroki uśmiech) Dziękuję za poświęcony mi czas, za przytoczone argumenty i... mam nadzieję, że nie jest to nasze ostatnie spotkanie :) Do Twoich wierszy, Staszku obiecuję zajrzeć, być może nawet skomentuję, ale udziału w dyskusjach nie mogę obiecać, ja naprawdę mam niewiele czasu... Pozdrawiam cieplutko :)

Jeśli na dyskusję brakuje czasu, to warto go poszukać, może kosztem zdawkowego komentowania? Publikując świadomie wiersz - trzeba się liczyć z konsekwencjami, nawet niemilymi , czy w subiektywnej ocenie niesprawiedliwymi. I po to są komentarze, by bronić swych racji. Jest faktem, że nie każdy czuje się na siłach, wdawać się w dyskusję. Umiejętność kontrargumentowania nabiera sie z czasem, a pomaga, może zaskoczę, czytanie dobrej poezji, liryki w piosenkach i zapoznawanie się z zasadami gatunków literackich. Warto wiedzieć np. czym powinien się charakteryzować wiersz rymowany, by czytając go - dostrzec walory i... niedociągnięcia. Być może moje komentarze są rozwlekłe, ale ich objętość wynika z chęci powiedzenia tego, co uważam za istotne. Chyba przyznasz( przepraszam jeśli to poufałość), że mało wartościowy jest komentarz w stylu: świetny, wspaniały, beznadziejny, nieudany itd. bo praktycznie nic z nich dla autora nie wynika, poza pożywką dla ego lub poczuciem niesprawiedliwie sprawionej przykrości. Ważne są też użyte słowa aprobaty lub krytyczne. Mam nadzieję, że mój krytycyzm był umiarkowany i po przemyśleniu - udało mi się skłonić Cię do zastanowienia. Pozdrawiam i być może, będę trochę bardziej aktywny w pisaniu wierszy. Na razie odzew czytelników jest mizerny, ale widocznie usprawiedliwiony. Wyraźnie to anonsuję: nie komentuję, aby się odzajemniano komentarzami i nie traktuję za obowiązek komentować w rewanżu. Czymś naturalnym jest zajrzenie do czyjejś twórczości, choćby z ciekawości, ale to nie powód, by zaraz komentować na zasadzie: jak ty mnie - tak ja tobie.

Tę odpowiedź też przewidziałam i po prostu... kłócić się nie będę, a na dyskusje brak mi czasu, ale doceniam Twoje czynne zaangażowanie w życie portalu, choć zamiast rozwlekłych komentarzy tu i ówdzie, wolałabym poczytać Twoje wiersze, a tych jak na lekarstwo mimo długiego stażu na Portalu. Pozdrawiam cieplutko i... połamania pióra :)

Nie chodzi o przejmowanie się zasadami. One służą do doskonalenia warsztatu, a im ten lepszy, tym bardziej trafia do czytelnika. Pozdrawiam.

*A jeśli chodzi...

Wiedziałam Staszku, że nie oprzesz się pokusie zajrzenia również na mój profil :) Dziękuję za komentarz, tylko widzisz... ze mną jest tak, że ja za bardzo nie przejmuję się wszelkimi zasadami, jakimi powinnam się kierować przy pisaniu, bo prawdopodobnie ci, którzy je wymyślili, w życiu żadnego wiersza nie napisali, albo napisali ich niewiele. Ci, którzy znają mnie i czytają dłużej wiedzą, że zawsze piszę tak, jak mi w duszy gra, a że moja dusza niedoskonała, to i wiersze takie nie są. A chodzi o te dwa marzenia,,, to jeszcze zbyt dobrze się nie znamy, żebym mogła Ci o nich powiedzieć. Pozdrawiam cieplutko :)

Pierwsze jest bezpieczne, drugie ciut ryzykowne :)

drugiego? a pierwszego już nie ? :D

Dzięki za radę, będę uważać, szczególnie przy spełnianiu tego drugiego marzenia :)

W pełni szczęśliwym chyba nie można być, bo wiesz, ja to jestem strasznie zachłanna i choć w wierszu jest mowa o dwóch tylko marzeniach, niechby się tak spełniły x10 (a potem jeszcze trochę) Pozdrawiam Lidio :)

Jedno z tych dwóch jest bardzo przyziemne i do spełnienia, gdy tylko skończy się pandemia, a drugie choć piękne, to z gatunku niespełnialnych, chociaż przy okazji spełniania tego pierwszego, może dałoby się sięgnąć również po to drugie, a potem niech się już dzieje co chce :)

Ula, jakie Ty piękne komentarze piszesz, każdy z nich mógłby być osobnym wierszem. Pozdrawiam cieplutko :)