to teraz wiesz ze jak napisze jeden wyraz to nie po to by Cię obrazić ;) dziś miałem po prostu takie wypalenie ze z żona nawet nie rozmawiałem :D

Toż to żadna anegdota, ale bajka z morałem, a nawet trzema. Dziękuję bardzo :)

Ale to wiesz brutalne będzie i będą sceny przemocy więc dzieci sio od monitorów. i pamiętaj ze ostrzegałem zeby niebyło ze netykietę naruszam.
było to tak.
W pewnej wiosce fruwał sobie wróbelek, w lato się wykluł więc jeszcze nie wiedział że trzeba sobie znaleźć ciepłe gniazdko na zimę, więc latał z zapałem i ćwierkał zadowolony z życia. przyszła jesień wróbelek nic nie zauważył i fruwał i ćwierkał i takie tam rzeczy które robią wróbelki razem i osobno.
Az przyszła zima i wróbelek dopóki latał to trochę było mu ciepło ale się zmęczył, i przycupnął na gałązce by odpocząć bo skrzydełka od fruwania ledwo żywe i dzubek od ćwierkania mu się kurczył. i tak usiadł na tej gałązce tak siedział i zasnął ze zmęczenia i zamarzł, i spadł z tej gałązki i już by umarł z tego zamrożenia ale hibernacja i zwolnienie funkcji życiowych i tak leżał i już miał umrzeć trafić do bozi na niebiańskie podwórza pełne ziarna słodkiego i tłustych dżdżownic.
Ale akurat szła krowa i jak to krowa zostawiła po sobie placek wiadomo jaki a że krowy nie patrzą gdzie robią to akurat narobiła na wróbelka a że placek był ciepły to wróbelek odtajał i ze szczęścia że nadal żyje zaczął ćwierkać.
I szedł kot, kotom wiadomo na wsi w zimę też źle się dzieje i ciągle są głodne więc jak zobaczył wróbelka to go cap i wyciągnął i zjadł.
więc morały są trzy:
1. jeśli ktoś na ciebie narobi to nie znaczy ze cię nie lubi
2. jeśli ktoś cię wyciągnie z szamba to nie znaczy że jest dobry
3. jak wpadłeś w szambo to nie ćwierkaj

Wiesz, gdy przeczytałam tem jednowyrazowy komentarz trochę mnie rozczarowałeś, bo zawsze taki wygadany, elokwentny, a tu naraz jedno słowo tylko, ale jak mawia mój przyjaciel zarówno do pisania wierszy jak i komentarzy potrzebna jest wena :) Dawaj szybko tę anegdotkę! A słomę to ja już niejedną widziałam, w końcu mieszkam na wsi ;)

no chciałem zabłysnąć elokwencją i opowiedzieć anegdotkę o wróbelki krowie i kocie ale się zreflektowałem że zabłysnąłbym tylko słomą wystającą mentalnie z butów. wróble to dość ciekawe stworzonka jak ten wiersz niby małe takie niby proste a jednak

Dziękuję za krótki i treściwy komentarz :)

Odwzajemniam pozdrowienia :)

Wiedziałam, że Ci się spodoba :)

Kornelu, temat jest uniwersalny, więc złodziejką nie jestem... Chętnie przeczytam Twój wiersz o wróbelku, albo o innym ptaszku :)

Ok główne danie to gołąbki tylko nie bierz tej swojej prozniozy bo może być niebezpieczna :) a co do trunków to sami wybierzcie ja jestem w tej materii strasznym dyletantem

Bardzo dobrze prawisz
Kornelu, mój bracie
Wezmę z sobą sępa,
No i się poznacie.

Co zaś do gołębi,
Bardzo słuszne racje.
Choć się z nami napić.
Ty stawiasz kolacje.

z tymi pomnikami bajka inna zgoła
burdę czynią gołębie zastępy
może sęp nasz zacny zdoła
rozgonić je w te pędy

Wróbli ród będzie mu kontent
ziarna będzie więcej
a i gołąb większy kąsek
mówię tak dla zachęty

Cóż powiem Pianisto
na takie wołanie,
myślałem, że żywy
wróbelek zostanie.

Oto mi chodziło
w mej walce samotnej,
by wróbel nie doznał
klęski tak sromotnej,

że go sęp Twój zeżre
nim wróbelek skona,
czyli naturalnie
życia nam dokona.

Jeśli już nie żyje
i wcale nie ćwierka,
po jaką cholerę
mam się bawić w berka.

Gdy sęp zeżarł trupa
na pierwsze śniadanie
niech się tylko martwi,
co teraz dostanie.

Wróbelków za dużo
nie ma na Portalu,
trzeba by ich szukać
może na Uralu.

Więc ja proponuję
pokój już zawrzyjmy
skoro on nie żyje
lepiej się napijmy.

Nic z tego mój drogi,
Sęp zostaje – basta!
Pustynią się znudził,
przyleciał do miasta.

Za co go winicie?
Bo wróbelka zeżarł?
Już był dawno martwy,
na chodniku leżał.

Miał go tam zostawić,
Tak na zmarnowanie?
Chodnik znowu czysty,
a sęp miał śniadanie.

Widać, że sęp działa
pro publico bono,
należy go przyjąć
w mieszczan zacne grono.

A cóż wróbel robi
poza tym, że piszczy?
Ludzi rano budzi
i pomniki niszczy!

Kornelu, zamierzałam dziś zalogować się na portal dopiero późnym wieczorem, ale gdy tylko zobaczyłam Twój wiersz nie mogłam się powstrzymać, by zrobić to już teraz. Bardzo się cieszę, że mój skromny wierszyk o równie skromnym wróbelku stał się inspiracją wczoraj dla Pianisty, dziś dla Ciebie i jeszcze BardzoBardzo napisał o nim bajkę... Dziękuję Wam bardzo serdecznie :) :) :)

I ja dzielnie stanę,
by wróbelka bronić,
a gdy trzeba będzie,
sępa stąd przegonić.

Wolę bowiem widzieć
wróbelka na dachu,
niż łysego sępa
na pustyni piachu.

Sęp też dzieło Boże,
nie mam wątpliwości,
niech jednak, gdy może,
nie przychodzi w gości

tam gdzie nasz wróbelek
zacnie sobie ćwierka,
lepiej nich poleci
do swego wyderka.

na pustyni skraju
niech sobie zamieszka,
wróbelek zostanie,
bo to nasz koleżka.

Za późno, już po ptokach.

Pianisto, bardzo mi się podoba Twój wiersz o sępie, ale mojego wróbelka uśmiercić nie pozwolę. Boga chwalić może, a nawet powinna każda istota przez niego stworzona niezależnie od wielkości swojego dzioba :)