Tego ranka siedząc przy kuchennym stole patrzył z jakim sprytem i uważnością miesza ciasto naleśnikowe, a potem nalewa je chochelką na rozgrzaną patelnię. Naleśniki zawsze wychodziły jej cieniutkie i rumiane, choć nie były idealnie okrągłe. Gdy już na talerzu leżała naleśnikowa górka, z taką samą uważnością mieszała w szklanej salaterce twaróg ze śmietaną i cukrem pudrem, zwijając jeszcze ciepłe pachnące ruloniki. Gorąca herbata przyjemnie pachniała goździkami i malinami. Kubek ze zdjęciem całej rodziny rozgrzewał dłonie i serce. Przyłapał się na tym, że nigdy wcześniej śniadanie nie smakowało mu tak jak dzisiaj. Nie wiedział nawet, że mają talerzyki w maki i dzbanek na herbatę malowany w koty, Nigdy wcześniej, bo zawsze jadł bezmyślnie, co miał na talerzu i zaraz oglądał się za pilotem do telewizora i sięgał po puszkę z piwem, potem po kolejną. Uświadomił sobie, że to jemu w ostatnim czasie brakowało uważności. Nie widział, albo nie chciał widzieć jej łez przyczajonych w kącikach oczu i szarych cieni pod oczami. Nie pytał, jak minął jej dzień, gdzie dziś była i z kim się spotkała. Od dawna nigdzie razem nie wychodzili. Ani do znajomych, ani do kościoła, ani na zakupy, ani na spacer. Wszędzie chodziła sama albo z dziećmi. Nawet w łóżku nie myślał o jej potrzebach, tylko o swoich. Spojrzał na nią ale odwróciła wzrok, zdążył jednak zobaczyć, że w jej oczach błysnęły łzy. Jego nauczono kiedyś, że łzy są odznaką słabości, również u kobiet. Jego matka nigdy nie płakała, chyba że w ukryciu. Zresztą o co ten płacz? O jedno piwo? O to, że pomógł sąsiadowi przy drzewie w lesie i potem trochę wypili na rozgrzewkę? Że wczoraj znowu przyjechał kolega i przesiedzieli kilka godzin w jego samochodzie, wypijając po kilka piw a gdy poprosiła, żeby odebrał syna z przedszkola, powiedział jej, że nie ma czasu. Zagroziła, że następnym razem przebije opony w samochodzie. I niby o co się pofukała? Przecież naprawdę nie miał czasu... Wieczorem nie odebrał córki z angielskiego, bo przecież był zmęczony...
A ona przecież siedzi w domu i nic nie robi i jeszcze jej źle... Z westchnieniem odsunął talerz po naleśnikach i rozłożył się na kanapie ze smartfonem w garści. Nie słyszał nawet, jak wyszła z domu...