X
Czekam...
miniatura
2022-10-15 15:42
Annie:
Cóż z tego, że usta moje
powietrze chwycą raz jeszcze,
że będę oddychać lekko,
od wiosny, aż do jesieni...
wiem jedno,
ciebie tu nie ma,
nic tego przecież nie zmieni…
I chociaż idę, wciąż idę,
a oni mówią: "Z nią lepiej,
zaczęła jeść i nie szlocha..."
ja czekam tylko, aż minę...
powietrza nie da się kochać.
powietrze chwycą raz jeszcze,
że będę oddychać lekko,
od wiosny, aż do jesieni...
wiem jedno,
ciebie tu nie ma,
nic tego przecież nie zmieni…
I chociaż idę, wciąż idę,
a oni mówią: "Z nią lepiej,
zaczęła jeść i nie szlocha..."
ja czekam tylko, aż minę...
powietrza nie da się kochać.
Uwierz,
z czasem tęsknota przysycha jak rana.
Nie wiem tylko czy to nadzieja, czy przekleństwo dla jeszcze żyjących.
z czasem tęsknota przysycha jak rana.
Nie wiem tylko czy to nadzieja, czy przekleństwo dla jeszcze żyjących.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
11 razy
Treść
6
9
5
2
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
2
5
9
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Maba(*)
2022-10-24
Tak niezwyczajnie dobrać zwyczajne słowa w tak niezwyczajnie - zwyczajnej sytuacji - potrafisz tylko Ty.
Pozdrowienia dla Ciebie, uściski dla Anny.
Pozdrowienia dla Ciebie, uściski dla Anny.
2022-10-31
Ten komentarz sobie oprawię i powieszę ;-). Serio. Przekażę uściski. Dziękuję.
Coffee_81(*)
2022-10-22
Niezwykle poruszający wiersz....
I równie mocno działa na mnie dołączony przez Ciebie cytat...
Takie utwory zostają w nas na długo, jeśli nie na zawsze...
Pozdrawiam serdecznie i ślę światełka :))
I równie mocno działa na mnie dołączony przez Ciebie cytat...
Takie utwory zostają w nas na długo, jeśli nie na zawsze...
Pozdrawiam serdecznie i ślę światełka :))
2022-10-31
Taki komentarz od Mistrzyni wzruszeń to naprawdę wyróżnienie :-). Ślicznie Ci za te słowa dziękuję.
zbiwito
2022-10-18
I na czym to polega? Czytam Twój wiersz i czuję, że prawdą, emocją, przeżyciem przesycony. A to niby tylko proste słowa...
2022-10-19
Tak. Na otwartym sercu, bez znieczulenia, przez całe życie i najczęściej bezskutecznie. Ale - i tu uwaga, pozytyw - przeważnie umiera się na coś innego. Zdrowia :-).
2022-10-18
Jest coś takiego jak wrażliwość. Nie chcę Cię martwić, ale musisz to mieć ;-). Dziękuję.
naskraju*(*)
2022-10-16
Dobrze, że jesteś i oddychasz powietrzem. Czekam... czekamy na odłamki nadziei zamkniętej wspomnieniem i tęsknotą. Czasem się zdaje. że przychodzi i dotyka i błądzi pomiędzy ciszą a obok. Zamknięcie pustki nie napełni powietrza.
Spokoju duszy
Spokoju duszy
2022-10-16
:-). Tak, czasem się zdaje... Tak prawdziwe są Twoje słowa... Ostatnio otacza mnie śmierć, którą - może to niefortunnie zabrzmi - ale mam okazję obserwować raczej jak widz. Mnie dotyka bardziej cierpienie ludzi mi bliskich, którzy przeżywają odejście ukochanej osoby. Anna to moja przyjaciółka z pracy, której towarzyszyłam w ostatnich chwilach odchodzenia jej męża. Wiesz, jak to jest, patrzeć bezradnie na czyjś ból, ona na jego, ja na jej... Trwało to miesiąc i bardzo wyniszczyło ją psychicznie. Teraz musi jeszcze znaleźć siłę, by się podnieść i iść dalej. Życie wystawia cholernie bolesne rachunki za szczęście. Pozdrawiam Cię serdecznie <3.
Wszystkość(*)
2022-10-16
Cudny wiersz, przez to wzruszenie nie wiem co napisać ale da się z tą tęsknotą żyć, choć naznacza na zawsze i już nie taką pełnią ale z czasem ból łagodnieje i rozumiemy, mimo odczuwania niesprawiedliwosci, że taka jest kolej rzeczy. Zresztą każdy ma inne odczuwanie, inaczej sobie radzi. A wiersz piękny. Pozdrawiam.
2022-10-16
Ślicznie dziękuję za zatrzymanie i tak pięknie skreślone słowa. Zabrzmiały głęboko prawdziwie. Niestety, jeśli jest miłość, zawsze pozostanie ktoś z jarzmem bólu i nieutulonej tęsknoty. Życie pod tym względem jest bezlitosne. Pozdrawiam serdecznie.
Annna2
2022-10-16
Pięknie Ula. Wzruszająco.
Miłość zwycięża śmierć.
Miłość zwycięża śmierć.
2022-10-16
Też w to wierzę, Anno. Trzeba jeszcze tylko przeżyć tę "chwilę" rozłąki, która tutaj zdaje się być wiecznością. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
LidiaM-9
2022-10-15
Trudno ukoić taką tęsknotę. Pusta przestrzeń wciąż o niej przypomina.
Pięknie i wzruszająco.
Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie i wzruszająco.
Pozdrawiam serdecznie.
2022-10-16
Wiem z autopsji, że z czasem się uda oswoić i tęsknotę i ból. Ale teraz dla Ani to koniec świata. Musi nauczyć się oddychać od nowa. Pozdrawiam serdecznie, Lidio <3.
sisy89
2022-10-15
Smutno, poruszajaco i pięknie... Powietrza kochać się nie da, bo ono tylko przypomina o czyjejś nieobecności, budzi tęsknotę.
Pozdrawiam serdecznie ⭐
Pozdrawiam serdecznie ⭐
2022-10-16
Życie za miłość i szczęście zawsze jednemu z pary wystawi bardzo bolesny rachunek. Dziękuję Ci za Twoje zatrzymanie.
Elżbieta
2022-10-15
Smutek rozsadza serce... powietrze krew nasyci więc jednak troszkę "odżywi"! Przytulam Ciebie ciepło:)), bo trudno coś powiedzieć!:))*
2022-10-16
Powiedziałaś bardzo wiele, Twoje słowa są jak promyczek słońca, który przedziera się przez ogromną, czarną chmurę. Tacy ludzie są na wagę złota :-). Pozdrawiam serdecznie.
Anielska Łza
2022-10-15
Uleńka, każdy z nas kiedyś minie i wiadomo, że lepiej później niż wcześniej, ale zanim to się stanie, mamy jeszcze tu na ziemi swoją misję do wypełnienia, dobro do rozdania jak chleb wszystkim potrzebującym i tylu ludzi do przytulenia, choć wśród nich tej jednej osoby zabrakło... Otulam Cię moimi ciepłymi myślami :)
2022-10-16
Tak jak napisałam wcześniej w komentarzu do Uli, Ania to moja przyjaciółka, która straciła męża. Odszedł po miesiącu choroby. Tylko miesiąc i aż miesiąc... Bardzo mądre i piękne są Twoje słowa i co najważniejsze... prawdziwe. Kto przeżył taką stratę, ten to wie. Anna musi dać czasowi czas, pogodzić się z tym, że czasem jesteśmy bezradni. Mnie ta bezradność też trochę połamała, cholernie ciężko patrzy się na taki ból. Dziękuję Ci, Agatko. Serdeczności dla Ciebie.
Baba-Goga
2022-10-15
Są takie straty, po których już nie dochodzi się do siebie.
Można zacząć jeść i nie szlochać, ale to tylko pozory.
"ja czekam tylko, aż minę..." - to jak cios w splot słoneczny.
Dobrze, że znów piszesz.
Można zacząć jeść i nie szlochać, ale to tylko pozory.
"ja czekam tylko, aż minę..." - to jak cios w splot słoneczny.
Dobrze, że znów piszesz.
2022-10-16
To prawda, przekażę, bo to piękne i prawdziwe słowa. "Kochać i tracić" - ale przeżyć coś tak pięknego, warte każdego bólu. Nawet jeśli nas później zabija na raty. Życie to nie matematyka, nie wyprowadzimy na niego żadnego wzoru. Poza jednym - miłości. Trwajmy teraz przy nich, bo nas potrzebują. Przytulam Was obie <3.
2022-10-16
Warto!
Niebawem mija rok od śmierci mojego Taty.
Bałam się, że Mama pójdzie zaraz za nim, bo ich miłość była niezwykłą i prawdziwa.
Bo Ona też - "czeka aż minie" - i co bym nie zrobiła, nie zastąpię tej Nieobecności. A patrzenie na jej ból - mnie boli oprócz mego własnego bólu.
Ceną za wielką miłość jest Wielkie Cierpienie. Bo miłość się nie kończy, ale miejsce człowieka zajmuje Tęsknota.
Ale czy z tego powodu można zamknąć serce na miłość i powiedzieć - nie chcę cierpieć - nie będę więc kochać?
Znam wiele osób, które oddałyby za taką miłość wszystko, bez szemrania przyjmując cierpienie.
Przytulam Ciebie i przekaż moje słowa Przyjaciółce.
:)
Niebawem mija rok od śmierci mojego Taty.
Bałam się, że Mama pójdzie zaraz za nim, bo ich miłość była niezwykłą i prawdziwa.
Bo Ona też - "czeka aż minie" - i co bym nie zrobiła, nie zastąpię tej Nieobecności. A patrzenie na jej ból - mnie boli oprócz mego własnego bólu.
Ceną za wielką miłość jest Wielkie Cierpienie. Bo miłość się nie kończy, ale miejsce człowieka zajmuje Tęsknota.
Ale czy z tego powodu można zamknąć serce na miłość i powiedzieć - nie chcę cierpieć - nie będę więc kochać?
Znam wiele osób, które oddałyby za taką miłość wszystko, bez szemrania przyjmując cierpienie.
Przytulam Ciebie i przekaż moje słowa Przyjaciółce.
:)
2022-10-16
Dobrze, że jesteś :-). Życie potrafi dużo dać, ale zawsze kiedyś to sobie odbije. Nic tutaj nie ma za darmo. Mimo wszystko warto żyć i warto kochać. Warto. <3.
Precious
2022-10-15
Pięęęęękny wiersz.
Ale ja wierzę, ze powietrze mozna kochać ... Serio. Wtedy kochamy po pristy siebie i życie. Kochamy niezależność i samowystarczalność!
Pozdrowienia, pięęęękny wiersz
Ale ja wierzę, ze powietrze mozna kochać ... Serio. Wtedy kochamy po pristy siebie i życie. Kochamy niezależność i samowystarczalność!
Pozdrowienia, pięęęękny wiersz
2022-10-16
:-). Nie wiedziałam w takim razie, że tak bardzo kocham powietrze. Wierzę, że Anna również pokocha je na nowo. Tylko czas musi odebrać swoje myto. Pozdrawiam.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności