Postanowiłam zostać Królową Swojego Życia.

Zatem pakuję swoje kamienne traumy do worka.
Wszystkie są dokładnie przejrzane, długo je oglądałam.
Największe rozłupałem młotkiem geologa.
Koniecznie chciałam sprawdzić ich wnętrze,
zrozumieć skąd są i dlaczego muszę je nieść,
są takie ciężkie.
Spadły mi na plecy zupełnie niespodziewanie.
Najgorsze, że nie wiedziałam, że są i krzywią mój kościec.
Czasem były tak ciężkie, że szłam na czworakach, bo nie umiałam się wyprostować.

Żeby nie bolały, ubrałam zbroję:
,,nie, to nie”,
,,nie potrzebuje”.
I odcięłam się od szczęścia.

Innym razem, podobno ktoś miał mi pomóc nieść moje ciężary,
a dołożył swoje.
O nie!
Tego już za wiele.

Zatem, doświadczenia zostały skatalogowane, opisane i przetransformowane:
Na każdej traumie karteczka z wnioskiem:
- zostań przy sobie,
- i co z tego,
- jestem ważna,
- a to nie moja odpowiedzialność,
- co mi to daje;
Tworzą koronę,
już nie cierniową,
koronę mocy, sprawczości i samoakceptacji.
I przyrzekam sobie jej nie zdejmować.
Czasem jak spadnie, czy się przekrzywi, po prostu ją poprawiam i idę dalej.

Przecież jestem Królową.