X
PUKANIE DO DRZWI
wolny
2019-07-19 08:05
Pukałam do wielu drzwi -
pozostawały zamknięte,
choć za nimi słychać było
czyjeś głosy ...
Pukałam do wielu serc -
nie odezwały się
nawet drgnieniem,
ich właściciele pozostali
obojętni, niewzruszeni ...
Teraz i ja nie otwieram,
gdy ktoś puka do moich drzwi,
nie otwieram pukającym serca ...
Może to źle?
Może któregoś dnia
zapuka do moich drzwi
ktoś smutny, a ja nie otworzę,
a on odejdzie niepocieszony
i zamknie serce swoje
przed innymi ...
O, ktoś puka!
Pójdę otworzyć ...
pozostawały zamknięte,
choć za nimi słychać było
czyjeś głosy ...
Pukałam do wielu serc -
nie odezwały się
nawet drgnieniem,
ich właściciele pozostali
obojętni, niewzruszeni ...
Teraz i ja nie otwieram,
gdy ktoś puka do moich drzwi,
nie otwieram pukającym serca ...
Może to źle?
Może któregoś dnia
zapuka do moich drzwi
ktoś smutny, a ja nie otworzę,
a on odejdzie niepocieszony
i zamknie serce swoje
przed innymi ...
O, ktoś puka!
Pójdę otworzyć ...
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
2 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
enitta(*)
2019-08-06
Czyli jednak optymizm się pojawił
Chris(*)
2019-07-19
Wiersz ładny. I czuję że pojawił się nie bez powodu. Co do wybaczania kolejny i kolejny raz... nie ma sensu. Gdy znajomi, pseudoznajomi, przyjaciele, pseudoprzyjaciele po raz kolejny przekroczą granicę, zazwyczaj już nie silą się na słowo przepraszam. Nic dziwnego, w ich rękach jesteś już wyciśniętą cytryną. Ludzie są jak mantra, doskonale powtarzalni.
2019-07-19
Witaj Chris :) Z tym wierszem to prawda jest taka, że nie mam zbyt wiele czasu na siedzenie przy komputerze, więc kiedy tylko mam wolną chwilę, publikuję kilka, czasem kilkanaście wierszy, a potem udostępniam po jednym. Tak było i tym razem. Nie mogłam przewidzieć, że dzisiejszy wiersz stanie się przedłużeniem mojego komentarza pod Twoim wczorajszym wierszem. A z tym wybaczaniem ... nadal twierdzę, że warto, ale nie wolno zapominać. Umiejętność niezapominania pomaga mi tworzyć wokół siebie ochronny pancerz, może trochę dziurawy, ślę jednak pancerz.
Mitylene
2019-07-19
Na usta ciśnie mi się takie zdanie po przeczytaniu tego wiersza: " Nigdy nie mów nigdy" Odruch chęci otwierania drzwi wpisany jest chyba w naszą człowiwczą naturę, pomimo złych przeszłych doświadczeń, pomimo postanowień ...
2019-07-19
Nigdy nie wiadomo, kto zapuka do naszych drzwi, człowiek dobry, czy zły, z dobrą, czy złą wiadomością - tego się nie dowiemy, dopóki nie otworzymy. Co zwycięży: ciekawość, czy strach? Pozdrawiam Mitylene :)
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności