Bardzo mi miło, że moje wiersze mogły stać się dla Ciebie inspiracją.
Oczywiście zachowałeś to, co sama w wierszach staram się ukrywać: dramat, smutek i beznadziejność konkretnej chwili. Twoja "Kapitulacja" nie jest mi obca; najgorsze myślę sobie tutaj jest to, że broń niby została złożona, niby odpuściło się (cokolwiek, o czym piszesz, a co można sobie już prywatnie dopasować) tę sytuację/osobę/siebie i tak dalej, a i tak gdy przychodzi długa noc pozbawiona snu, znowu w środku, porusza się jakiś element, który spóźniony nasuwa słynne "gdybanie": a co jeśli jednak nie odpuściłoby się, albo zawalczyło, albo rozegrało inaczej. W każdym razie Twój wiersz jest poruszający. I bardzo mi się podoba, ale chyba spodziewałeś się tego! Jeszcze raz bardzo mi miło i fajnie, że mogłam przy Twoim wierszu się zatrzymać. Pozdrawiam.

Interesująco czyta się wiersze inspirowane innymi. Oba wywarły na mnie duże wrażenie. Końcówka w Twoim wierszu bardzo dobitnie podkreśla stan kapitulacji myśli...ta cisza, która zapadła po złożeniu broni ...mrozi krew w żyłach i przenika do szpiku kości...Emocja to najmocniejszy punt tego wiersza moim skromnym zdaniem. Pozdrawiam.

Czasami są momenty w życiu, gdy nie pozostaje nic innego jak złożyć broń. Życie płynie dalej i przynosi nowe wyzwania, więc jeszcze będzie szansa na coś więcej...

Pozdrawiam serdecznie :)

Refleksyjny wiersz... pozdrawiam

Dobre. Bardzo dramatyczne. Pasuje do wydźwięku konvalove. Ślę gwiazdeczki i pozdrawiam!