A ja dziękuję za Twoją obecność pod moim wierszem Agnieszko. Pozdrawiam cieplutko :)

Być może wiersz brzmi jak przestroga, ale jednocześnie jest przesłaniem, że zawsze mamy jakiś wybór i choć nie każdy musi okazać się słuszny, trzeba mieć nadzieję, że uda nam się dokonać tego właściwego :) Pozdrawiam cieplutko :)

Tak, Lidio, każda decyzja jaką podejmiemy niesie za sobą ryzyko. Nigdy nie wiemy, co jest na końcu drogi, którą podążamy. Czas pokazuje, czy wybraliśmy właściwą drogę, właściwego człowieka, jak również, czy my sami byliśmy czyimś właściwym wyborem, czy będziemy czyjąś opoką i ostoją, czy staniemy się krzyżem i ciężarem. Pozdrawiam cieplutko :)

Podoba mi się Twoja refleksja Zaspany :) Gruboskórność może być i zaletą i wadą. Zaletą, bo nie będziemy przejmować się byle czym, wszystko po nas spłynie, ale też wadą, bo spłynie po nas również to, co dobre, będziemy nieczuli dla innych, ale i na innych, którzy zechcą nas pokochać, być dla nas dobrzy i czuli... To taka moja refleksja w odpowiedzi na Twoją refleksję :) Pozdrawiam cieplutko :)

Ptak jest symbolem wolności, drzewo symbolem stabilizacji, zapuszczania korzeni i zdolności do rodzenia owoców, ale nigdy nie wiadomo, do czego posłuży w ostateczności, gdy już owoców nie będzie mogło rodzić. Może stanie się ławeczką, drabiną, drewnem do kominka, a może właśnie krzyżem...

dokładnie tak... :)

Tak, żeby być kimś, najpierw trzeba być sobą, bez udawania, bez masek... Chociaż "bez masek" to ostatnio się nie da, ale przynajmniej nikt się nie obrazi, że pod maską robię głupie miny :)

Kornelu, nie było moim zamiarem nikogo wpuszczać w maliny :) A ponieważ Tobie napisałabym to samo, co przed chwilą napisałam pod komentarzem Konvalove, więc proszę, przeczytaj tamtą odpowiedź. Pozdrawiam cieplutko :) P.S. Wiem, że kilkudniowy brak odpowiedzi na komentarze może zniechęcać do dalszego komentowania, ale to nie było zamierzone i nie do końca zależne ode mnie. Dziś zmobilizowałam się na tyle, by nadrobić wszystkie zaległości :)

Konvalove, pierwsza część wiersza, ta "łagodniejsza" mówi o czasie, gdy jesteśmy wolni i niezależni, możemy sobie pofrunąć gdzie chcemy i robić, co nam się podoba, chociaż źle pojęta wolność też może doprowadzić do zguby. Druga część obrazuje wejście w dorosłość, założenie rodziny, stabilizację, rodzenie i wychowywanie dzieci, a metafora krzyża na końcu wiersza ma symbolizować to, że czasami ta dorosłość zwyczajnie nas przerasta, że przerasta nas bycie dobrą żoną, dobrym mężem, pojawiają się mniejsze i większe problemy, czasem choroba, jedno dla drugiego staje się krzyżem, trudnym do udźwignięcia ciężarem, który można odrzucić, można się od niego uwolnić, albo dźwigać do końca... Wiem, że wiersz jest ciekawszy, gdy autor nie wyjaśnia "co miał na myśli", ale czytając z lekkim opóźnieniem komentarze pod tym wierszem, spróbowałam stanąć przy nim i zinterpretować go, jakby był napisany przez kogoś innego. Pozdrawiam cieplutko :)