X
Kiedy znowu odrosną mi skrzydła
wolny
2021-03-27 06:59
Kiedy znowu odrosną mi skrzydła,
będę już za stary, żeby latać.
To zabawne, że dałem się ponieść
tam, gdzie możliwy był tylko upadek.
Powiecie, to zwyczajny zawrót głowy,
nie przywykłej do śnieżnej czapy,
która czasem schodzi zboczami na oczy,
strącając wszystko, nawet ptaki.
I choć rację mają lodowe pieśni granic
ludzkiego dotyku i jego pragnień, to
nie sięgają głębi otwartego serca,
które bije wszędzie i zawsze samo.
Kiedy więc skrzydła mi już odrosną,
otulę nimi siebie i zejdę niżej jeszcze,
aż do nagości trawy i pękającej ziemi,
by wreszcie stać się ciszą... grani.
będę już za stary, żeby latać.
To zabawne, że dałem się ponieść
tam, gdzie możliwy był tylko upadek.
Powiecie, to zwyczajny zawrót głowy,
nie przywykłej do śnieżnej czapy,
która czasem schodzi zboczami na oczy,
strącając wszystko, nawet ptaki.
I choć rację mają lodowe pieśni granic
ludzkiego dotyku i jego pragnień, to
nie sięgają głębi otwartego serca,
które bije wszędzie i zawsze samo.
Kiedy więc skrzydła mi już odrosną,
otulę nimi siebie i zejdę niżej jeszcze,
aż do nagości trawy i pękającej ziemi,
by wreszcie stać się ciszą... grani.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
1 raz
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Osia
2021-03-27
Kolejny Twój wiersz ,który czytam z upodobaniem ale tym razem postanowiłam Ci o tym powiedzieć ;)
Schodzisz do nagości traw i pękającej ziemi by wreszcie stać się (ciszą grani) to jest magia z wyższej !
Schodzisz do nagości traw i pękającej ziemi by wreszcie stać się (ciszą grani) to jest magia z wyższej !
2021-03-28
Dziękuję, Osiu, za życzliwe słowa :) Ostatnio niewiele piszę, choć czytam tyle samo. Widać zimowe zmęczenie jeszcze nie opuściło pełni sił :) Pozdrawiam serdecznie z grani, na której, cóż robić, jeśli nie czarować i palić skręty z szeroko otwartymi zmysłami? ;))
tęcza
2021-03-27
Witam! Przepiękny wiersz, odebrałam skrzydła - jako symbol. I jest to symbol o wielu znaczeniach. Można na nich polecieć, być nimi niesionym, czy stworzyć z nich schronienie. Ten opis grani, także kojarzy mi się z ciszą. Pozdrawiam!
2021-03-27
Tak, symbolika skrzydeł jest bogata, jak to bywa z największymi marzeniami naszego gatunku :) Pozdrawiam :)
Meyling Nall
2021-03-27
Podoba mi się obraz z ostatniej zwrotki. Nie wyobrażam sobie jednak ptaka/anioła/harpii padających ostatnim szybowaniem na ziemię, lecz olbrzymiego smoka o poszarzałych łuskach i zagasłym ogniu, spełzającego po kamieniach, rysując je łuskami, by przemienić się w mrocznego ostańca.
2021-03-27
Meyling! Ty to potrafisz wszystko przebiec dreszczem skąd dokąd sobie zechcesz i jak tam sobie wolisz ;) Dzięki za komentarz :)
Jeszcze go przyswajam... ;)
Jeszcze go przyswajam... ;)
Baba-Goga
2021-03-27
Jak już się ma skrzydła, to na pewno nie się zbyt starym, żeby latać.
Szczególnie pragnienie latania budzi się, gdy jest się w górach. Ścieżka na grani to także moje ulubione miejsce. Tam już jest tylko cisza. A otulenie skrzydłami jakoś mi się kojarzy z anielskością bardziej niż z ptasimi odniesieniami.
Bardzo mi się podoba.
Szczególnie pragnienie latania budzi się, gdy jest się w górach. Ścieżka na grani to także moje ulubione miejsce. Tam już jest tylko cisza. A otulenie skrzydłami jakoś mi się kojarzy z anielskością bardziej niż z ptasimi odniesieniami.
Bardzo mi się podoba.
2021-03-27
Nigdy nie byłem na grani, ale kiedy ją sobie wyobrażam, to widzę właśnie tę ciszę o niepojętym znaczeniu, ale może właśnie z "anielskimi odniesieniami" :) Dzięki Baba-Goga. Cieszę się, że się podoba
LidiaM-9
2021-03-27
Piękny wiersz. Mnie także najbardziej ujęła ostatnia zwrotka tą "ciszą grani". Cóż wznosząc się wysoko można z wysoka upaść, bezpieczniej jest latać na umiarkowanej wysokości, ale wtedy może być nudno. Sądzę, że skrzydła się nie starzeją i mogą nieść niezależnie od upływu czasu.
Pozdrawiam.
Pozdrawiam.
2021-03-27
Zgadzam się. Im wyżej latamy, tym mniejsze znaczenie ma czas :) Dziękuję i pozdrawiam Lidio :)
Chris(*)
2021-03-27
A nie można było tak od razu że Kolega też "uskrzydlony"? ;) Pierwsza strofa podpowiada osobowość Ikara. Ale nie wyciągajmy wniosków zbyt wcześnie :)
Dobry wiersz! Pozdrawiam!
Dobry wiersz! Pozdrawiam!
2021-03-27
Z tym ikaryzmem, to coś jest na rzeczy, taka jakaś niby ćma ukryta w wierszu - osobowość Ikara i syndrom ćmy, w każdym razie coś, czym być może podmiot jest już tak zmęczony, że nie chce mu się latać. Dzięki, Chris! Pozdrawiam
Kornel Passer
2021-03-27
Cóż, skrzydła są wielofunkcyjne, można nimi lecieć i można się chować. Ja używam ich w obu funkcjach na przemian. Wiersz klimatyczny no i ..... optymistyczny, bo podmiot liryczny założył, że jednak skrzydła.... odrosną.... :)
2021-03-27
Tak to właśnie jakoś potrafimy powiązać ze sobą wiele znaczeń tak, że w sumie znaczą o wiele więcej, czasem nawet mam wrażenie, że cisza jest synonimem wszystkiego. Dzięki, Kornel :) Cieszę się, że wiesz, czego doszukiwać się w moich wierszach :)
sisy89
2021-03-27
Piękny wiersz.
Skoro potrafimy się wznieść w powietrze, to i upadki są realnym zagrożeniem. Myślę, że mając skrzydła, trzeba z nich korzystać. Radość z bywania "w chmurach" można czerpać w każdym wieku, bo to przecież tam rodzą się marzenia. A one nie patrzą na wiek.
Pozdrawiam serdecznie :)
Skoro potrafimy się wznieść w powietrze, to i upadki są realnym zagrożeniem. Myślę, że mając skrzydła, trzeba z nich korzystać. Radość z bywania "w chmurach" można czerpać w każdym wieku, bo to przecież tam rodzą się marzenia. A one nie patrzą na wiek.
Pozdrawiam serdecznie :)
2021-03-27
Dobrze to ujęłaś, Sisy, dziękuję i oczywiście bardziej zgadzam się z Twoim stanowiskiem, niż podmiotu ;) Pozdrawiam serdecznie :)
Anuk
2021-03-27
Cały wiersz mnie ujął, ale najbardziej ostatnia zwrotka:
Kiedy więc skrzydła mi już odrosną,
otulę nimi siebie i zejdę niżej jeszcze,
aż do nagości trawy i pękającej ziemi,
by wreszcie stać się ciszą... grani.
Kiedy więc skrzydła mi już odrosną,
otulę nimi siebie i zejdę niżej jeszcze,
aż do nagości trawy i pękającej ziemi,
by wreszcie stać się ciszą... grani.
2021-03-27
Dziękuję, Anuk, że wpadłaś :) Przyznam, że miałem nadzieję, że zauważysz tę grań ;) Pozdrawiam
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności