X
Modlitwa paryskiego mnicha
wolny
2022-10-22 07:09
z inspiracji Ambrosio
w niebo strzelają płomienie
trawią misterne witraże
brudne od wczorajszych decyzji
Pater noster qui es in caelis
niebiosa rozwarły przestrzenie
by wchłonąć ogniste modlitwy
kamiennych rzeźb
co znają ciężar grzechu
sanctificetur nomen Tuum
wykrzywione twarze
syczą bluźnierstwa błogosławieństwa
plącze się język
adveniat regnum Tuum
strach pojawia się zawsze
gdy niewierność powszednia
rozlewa się w prezbiterium serca
kolejna pęknięta ściana
fiat voluntas Tua... et in terra
wśród dymu widać wyraźnie
nabrzmiałe od żądz
zbrukane płótna w ramach
... da nobis hodie
roztańczone iskry trawią
wypracowane drewniane kształty
tak szybko zmieniają się w proch
krzyk grzęźnie w gardle
et dimitte nobis
konfesjonały wyją zwęglonymi kratami
sypią słowa rozgrzeszeń
i cień jutrzejszych win
... nos dimittimus debitoribus nostris
nie umiem zapomnieć
najtrudniej wybaczyć jest sobie
wiem jak pewnie działa
ręka podpalacza
et ne nos inducas in tentationem
osmolone kolumny
trwają niewzruszenie
zdumiewa ich upór i siła
sed libera nos a malo
pogorzelisko dogasa
na ołtarzu promień słońca
odkrywa prawdę
która rozpala wytęskniony żar
amen
trawią misterne witraże
brudne od wczorajszych decyzji
Pater noster qui es in caelis
niebiosa rozwarły przestrzenie
by wchłonąć ogniste modlitwy
kamiennych rzeźb
co znają ciężar grzechu
sanctificetur nomen Tuum
wykrzywione twarze
syczą bluźnierstwa błogosławieństwa
plącze się język
adveniat regnum Tuum
strach pojawia się zawsze
gdy niewierność powszednia
rozlewa się w prezbiterium serca
kolejna pęknięta ściana
fiat voluntas Tua... et in terra
wśród dymu widać wyraźnie
nabrzmiałe od żądz
zbrukane płótna w ramach
... da nobis hodie
roztańczone iskry trawią
wypracowane drewniane kształty
tak szybko zmieniają się w proch
krzyk grzęźnie w gardle
et dimitte nobis
konfesjonały wyją zwęglonymi kratami
sypią słowa rozgrzeszeń
i cień jutrzejszych win
... nos dimittimus debitoribus nostris
nie umiem zapomnieć
najtrudniej wybaczyć jest sobie
wiem jak pewnie działa
ręka podpalacza
et ne nos inducas in tentationem
osmolone kolumny
trwają niewzruszenie
zdumiewa ich upór i siła
sed libera nos a malo
pogorzelisko dogasa
na ołtarzu promień słońca
odkrywa prawdę
która rozpala wytęskniony żar
amen
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
6 razy
Treść
6
5
5
1
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
6
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: niebieski
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
naskraju*(*)
2022-10-24
Z każdym dniem płonie wiara i nadzieja na zawrócenie z tej drogi pełnej ciężkich kamieni. Ryba psuje się od głowy i może to jest zwrócenie uwagi na skażone źródło
"żeby pić ze źródła, trzeba do źródła powrócić chociażby na kolanach"...
Doskonale pokrojona modlitwa na cząstki...
Pozdrawiam
"żeby pić ze źródła, trzeba do źródła powrócić chociażby na kolanach"...
Doskonale pokrojona modlitwa na cząstki...
Pozdrawiam
kmalenka8
2022-10-22
Przykre gdy takie zdarzenia mają miejsce, ale jak to mówią nic nie dzieje się przypadkowo! Może pewna epoka musi odejść by nastała inna...Trochę ten pożar kojarzę z upadkiem duchowieństwa...😏 Myślałam , że nie dotrę tu! Pozdrawiam jesiennie ⭐🍂 Muza niesamowita, ale to nie nowina prawda? 😊
2022-10-23
Już myślałam, że jestem na cenzurowanym! 😂 To raczej nie moja zasługa...a Twoja! No może jeszcze kilku innych osób, z którymi ostatnio miałam kontakt na żywo i w necie...Man na myśli rozwój duchowy i takie tam...😊 Cieszę się, że Cię poznałam bo min. dzięki Tobie zaczęłam otwierać się na komentarze...Nie jest jeszcze to co bym chciała, ale sama zauważyłam progres... Może dla osób odbierających wiersze emocjami nie jest trudne, ale rozumem owszem 😊 Dziękuję...
2022-10-23
No i znalazłaś, Małgorzato, swoją drogę przez wiersz... fascynująca, odkrywcza... widzisz, to wcale nie jest takie trudne... Dziękuję! A muzyka? Cóż... staram się jak potrafię, by trafić we właściwą nutę... Pozdrawiam.
Baba-Goga
2022-10-22
Dramatyczny wiersz wpleciony w Pater noster - dramatyczny akt zniszczenia świątyni.
Może to ostatnie wołanie o nawrócenie. Bo na co budowle, w których nawet nie pamięta się o Bogu, choć Jemu były wystawiane?
Może z popiołu - jak Feniks...
Może to ostatnie wołanie o nawrócenie. Bo na co budowle, w których nawet nie pamięta się o Bogu, choć Jemu były wystawiane?
Może z popiołu - jak Feniks...
2022-10-22
jest sporo dramatyzmu w procesie nawrócenia... czasem trzeba coś 'spalić' by zbudować coś trwalszego... dziękuję za obecność i piękne myśli
Ambrosio
2022-10-22
A ja z Twojego wiersza i z wypowiedzi kolegi poniżej – Michała – wyciągam słowo "żal". W zestawieniu z "prawdą", która zostaje odsłonięta przy końcu wiersza, daje to światło na znaczenie ognia i żaru. Grzech, który odpuszczany jest przez Boga w konfesjonale, najpierw musi zostać spalony "żalem". "Ojcze nasz" jako modlitwa doskonała potęguje wzniosłość sytuacji oraz sprawia, że można wczuć się w wewnętrzne przeżycia podmiotu lirycznego.
Nieźle to wyszło! Brawo!
Klimat myślę, że utrzymaliśmy podobny.
pozdr
Nieźle to wyszło! Brawo!
Klimat myślę, że utrzymaliśmy podobny.
pozdr
2022-10-22
Dziękuję! Klimatycznie zgraliśmy się i owszem, choć każdy po swojemu zobrazował jedną wizję, która zrodziła się przypadkiem :) Lubię takie przypadki.
Udało Ci się wychwycić co nie co, Łukaszu... i to jest jedna z możliwych dróg, ciekawa i właściwa, ale...
rzeczywiście modlitwa 'Ojcze nasz' odgrywa tu kluczową rolę... nie może przecież być inaczej wszak to katedra i relacja z Bogiem... Pozdrawiam i do następnego! Zobaczymy co jeszcze przed nami!
Udało Ci się wychwycić co nie co, Łukaszu... i to jest jedna z możliwych dróg, ciekawa i właściwa, ale...
rzeczywiście modlitwa 'Ojcze nasz' odgrywa tu kluczową rolę... nie może przecież być inaczej wszak to katedra i relacja z Bogiem... Pozdrawiam i do następnego! Zobaczymy co jeszcze przed nami!
Michał(*)
2022-10-22
Piękna poezja. To chyba drugi wiersz o płonącej katedrze, który czytam. Płona katedra grzesznych ludzi, jak w nas grzech palący żarem od sumień. Widzę odniesienie do katedry jako ludzkiego serca, bo to chyba właściwe miejsce dla Boga. Nachodzi mnie ponownie myśl, a co jeśli się mylimy, jeśli to tylko ludzkie dzieła sztuki, gdzieś głęboko skrywam wątpliwości może to kolejny stonheng. Najbardziej jest żal piękna, a to katedralne z Notre Dame zachwyca każdego nie zależnie od wiary.
Pozdrawiam serdecznie.
Pozdrawiam serdecznie.
2022-10-22
Jest myśl w Twoim komentarzu i to mocna! Świątynie tworzymy my, czasem jednak uciekamy w przepych kompletnie niepotrzebnie szukając tego, czego nie powinniśmy... Dzięki!
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności