podmiot liryczny w tym wierszu
wspomina polskie komedie

najbardziej przypada mu do gustu Fuks
zabawny
droga do bogactwa i szczęścia
zerwane więzi ojca i syna
mimo to
poczucie bezpieczeństwa
uśmiech a nie strach

widział jako nastolatek
zapomniał
napędzany przez zobowiązania zawodowe
stosunki międzyludzkie
pretensje i krzywdy

świat jest głodny i głupi
(to z innego filmu)
brutalnie i szybko pożera ofiary
(zamachy bombowe szaleniec z karabinem)
lub
powoli i metodycznie kruszy relacje
(życie na kupie w piętrowym domu
z babcią która wylizuje talerz z resztek i wkłada do szafki)

ostatnia scena
szyberdach
autostrada
wiatr

podmiot liryczny
wskazany palcem
(fory ma ten kto zapłacił za fotowoltaikę)
przyjmuje cios
odpyskowuje trzaska drzwiami
to jego osiągnięcie umieć się bronić

przykrość
łzy
łamiący się głos

zadowolony z oporu jaki postawił
wraca do reżyserskiego zamysłu
słońca i drogi ekspresowej
jak do magicznej formułki